Ann en een instalraam vlakbij het brugje in de vitrines van het ABBV-gebouw, vitrines met ronde ruiten. Puik.
De nieuwe reeks croxcards - werk van Kurt Duyck en Philippe Vandenberg en ook een kaartje van Ann - liep wat vertraging op. De release is verdaagd tot eind augustus.
We drinken koffie op een van de terrasjes van de Vrijdagmarkt.
Een grijsbruine duif inspecteert de tafeltjes op die bij stadsduiven gebruikelijk roekeloze manier. We wandelen naar de Veldstraat. Aan de Korenmarkt schuiven lijnbussen en trammen tussen de krioelende kooplustigen door. Een oude man met getaande huid en een stroeve, wereldvreemde glimlach om de lippen speelt op een bizar snaarinstrument, een geonduleerd stuk hout afgewerkt met het zweet van noeste vingerzetting, vier snaren en een koperen hoorn. De melodie is geloogd in een melancholie van stoffige pleintjes, vluchtig, de herinnering aan een moment van dronken geluk en een zwerm van vergeten dingen om de donkerte van een leegstaande plek. Wat straten verderop inspecteren twee flikken het straatdek. Er is niets te zien. Het asfalt blaakt van zonlicht. Bij gebrek aan delict nam een slagschaduw de rol van slachtoffer op zich. De dader aanschouwt het fenomeen. Met een breuk ter hoogte van het middenrif ligt de schaduw pal over het voetpad.
Het beboeten van een plek waar niets gebeurt. Wachten op het misdrijf. Het kan elk moment gebeuren. De zinledigheid. Het geveins. De brutale koketterie van een uitwerpsel midden het voetpad volstaat om een eerste spoor te hebben.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten