vrijdag 3 augustus

14u - Ham 177

In de kamer achterin op het eerste hangt een diploma:

DIPLOM Kleinol
Monsieur Procureur (Procureur is de familienaam van de gediplomeerde)
hat an einem Kursus im Kleinol-Studio teilgenommen. Die Ausbildung umfasste
HAARFARBEN . BLONDIEREN . TÖNEN . DAUERWELLEN . NEUZEITLICHE HAARPFLEGE
Der Teilnehmer hat während des Kursus ausgezeichnete und Kenntniss auf diesen Gebieten bewesen.
HAMBURG, den 07.30.1963
Elida GmbH
Fachabteilung KLEINOL (handtekening)

Er zijn veel dingen die een mens niet weet en ziet, veel dingen die hij niet vergeten kan en nog meer dingen die hij niet zou weten te bedenken als het hem niet eerst verteld was. Bijvoorbeeld, hoe moet je een tegenstelling inschatten, als iets dat tegengesteld is of als twee of drie dingen die aan elkaar verwant zijn - een vlieg, de hond, een drol.
Er is veel te zeggen over het gevoel, en niets. Het surplus. Het ontbreken van. De finesses van een leegstaand pand. In de film - Sarah Westphal heeft de monitor op zolder geplaatst, in een hoek, bijna alsof het niet de bedoeling is dat er naar gekeken wordt - is een fragment dat aan die beruchte scene uit De Beheksten doet denken.
Bladzijde 84: 'Was het suggestie, of bewoog de handdoek?' Een vodje. Het stof. Spinrag. Op zolder schuift het parallellopipedum van een schimmige lichtvlek over de plankenvloer.
Bladzijde 84: 'Het leek of de handdoek moest kotsen.' Zonlicht knaagt een gat in de zoldering, een scheur in het behang braakt haarresten.
Bladzijde 85: 'Er was geen twijfel meer aan dat hij bewoog, dat een kracht, een boze kracht hem bezielde.' Gombrowicz bedoelt het vodje. In die kamer waar een vreselijke gebeurtenis. Waar een vreselijke gebeurtenis plaatsvond.
Voor Sarah gaat het om details die je ziet en andere die je vergeet op te merken. Ze is bezig in het trappenhuis, draagt een lichtblauwe schort, maakt foto's. Er is een gorgelend geluid alsof het hele huis in de gootsteen wegspoelt.
Bladzijde 85: 'Opnieuw liet hij voorzichtig een wezenloze blik door de kamer gaan. Alles was kalm en stil gebleven als tevoren. Alleen de handdoek,'
Door het dakraam is een hoogspanningsmast te zien in een weefsel van grijs en stoffig spinrag. Wolken. Blauwe hemel.

Een smalle deur geeft uit op het koetshuis. Een notelaar domineert de binnentuin. Er is een tweede huis verborgen in en naast het eerste. Tot voor kort woonde er een bejaarde dame. Stoffige trappen, donkere lambrisering. Een bord waarop in rode letters de aanduiding MINI SCOOP staat, duidt de plek aan waar ooit een kleine cinema was.