maandag 6 augustus

20u - Ingrediënten van een zomeravond, 3

Bij Gwen en Sjoerd ligt Györky Konrad op tafel, De Stedenbouwer, en NOG van Josse De Pauw. Een Siamese tomaat, geraspte kaas en The Kinks op Radio 1.
Op de keukentafel ligt de ELMAR reisgids voor Andalusië. De wijnfles is een Fitou, Rocflamboyant, maar het nat in de fles heeft een andere origine, het is een Cabernet Sauvignon uit Chili.
Gwendolyne serveert een lasagna met tomaten uit de tuin. Evert deed een project in de tuin, hij heeft er een film gemaakt.
Marta zou een stage willen doen, zegt Sjoerd. Het gesprek komt op Documenta. 82 was Fuchs. Beuys had toen het idee om 8000 eiken te planten. Of die intussen allemaal geplant zijn is onduidelijk.
Roxana, de moeder van Suzan Batu, werd in Vladivostok geboren, bracht haar jeugd in Bejing door tijdens de Japanse bezetting, vluchtte naar het Westen, kwam in Turkije terecht waar ze met een Turk trouwde. Toen de oorlog uitbrak vluchtte het koppel naar Amerika. Intussen woont ze weer in Istanbul.
Op Radio 1 hebben ze The Doors. 'Hebt ge die artikels over Documenta gelezen?' vraagt Sjoerd.
'Wat denkt ge, dat ik mij daarmee bezig houd?' Documenta is een futiliteit, een barbarij van zandkoekjes.
Tijdens de Documenta van 1982, die van Fuchs, plantte Beuys 8000 eiken. Premise: hij had de bedoeling om 8000 eiken te planten. Of ze alle 8000 geplant werden weet Sjoerd niet. Een mens kan niet alles weten.
'De Documenta van Bode, die zou ik wel eens willen zien,' zeg ik. 'Die van Bode en die van Szeeman.'
We bekijken de mailarts van Veronica Gabriëlse. De schoenzool die Sjoerd onlangs pats op een 'papiers collés' kleefde, staat ter discussie. De zool is van Gwen trouwens. Sjoerd toont een mailart van Wouter Feyaerts. Mooi. Heel erg goed. Interessant. Er zit progressie, vind ik, in de mailart die Sjoerd ontvangt. A new body of correspondence.
Hoe het met Ryosuke afgelopen is, is een ander verhaal. Zonder communicatie heb je geen discours.
'Ah! Communication is very nice.' Gwen hoort het Finbow zeggen. Hij zat met de hele wereld te communiceren en zag de personen met wie hij aan tafel zat over het hoofd.
Het typeert de mailart scene, de hoog in het vaandel gevoerde communicatiestrategie is vaak een nep-communicatie. Er wordt niet geluisterd zodat zo goed als niemand door heeft dat er ook helemaal niets gezegd wordt.
Sjoerd herinnert zich waarom hij Ryosuke eind jaren tachtig voor bekeken hield: er kwam nooit iets terug. In die periode was het lawine. 'Het lijkt wel alsof iedereen zoveel mogelijk wil bezitten.' Mailart stukken gaan de wereld rond en de communicatie is quasi nihil.
Sjoerd citeert Danny Devos: 'I have an artificial disease, I want to receive mail every day.'

vier dagen later

Het gesprek komt op Orphans van Tom Waits. Een meesterwerk.
Merlyn over Sjoerd: 'Hij luistert alleen nog naar Orphans.' Later zegt Merlyn: 'Ik reflecteer op de reflecties van mijn medemens." Iets opschrijven is een andere kwestie. Beweegreden en noodzaak zijn niet altijd een en hetzelfde.

'Kijkt ge teve?'
'Ik kijk teve.'
'Wat een tijdverlies is dat.'
Twee verschillende gesprekken. Gesprek 1:
A vraagt 'Kijkt ge teve?'. Hoort stemmen in de belendende kamer.
B antwoordt bevestigend: 'Ik kijk teve.'
C, die samen met A aan tafel zit en nog nageniet van het mosselsouper, merkt op: 'Wat een tijdverlies is dat.'
Gesprek 2. Persoon A lepelt de laatste portie mossels op het bord - de Zeeuwse mossels zijn op smaak gebracht met onder andere steranijs en een beetje prei en sjalotten in plaats van ui - en vraagt aan D: 'Kijkt gij teve?' D, die zich net heeft ontlast in de kleinste kamer en net voor hij aan tafel plaats neemt de broeksriem dichtgespt, antwoordt: 'Ik kijk teve.'
'Wat een tijverlies is dat,' merkt A op.
De frieten zijn heerlijk, dik gesneden en niet te hard gebakken. Het gesprek komt eerst op The Mills Brothers en dan op Mario. Mario spuit vooral.
Mario is het huisdier van Merlyn en Lucia.
'Even rustig, Merlyn', komt Gwendolyne tussenbeide, 'ge kunt hem dat afleren.' Dan, niet als bijzin bedoeld, een apocriefe, afwijkende gedachte: 'Nu ja, een keer dat ze spuiten...'

Merlyn
Dat hij van hash introspectief wordt. 'Ge moet het van iets worden he.'
Dat een hoer normaal gesproken kost wat een arbeider op één dag verdient.
Aids? Wat dan nog. Als ge maar gezond zijt. Hij legt een plaatje op, Robert Gordon en Link Wray.
Legt nog een plaatje op. Ik ga eens iets opleggen, zegt hij, Betty Davis, de Björk van de jaren zeventig. Van Björk moet hij niet weten. 'Björk trekt op niets.'

Sjoerd
Legt een plaat van Astrud Gilberto op. De tomaten zijn uit de tuin en de witte wijn is een Frascati.
Hoeren? In Afrika krijgen ze pas aids naar het schijnt op het moment dat ze ermee stoppen.
Hoeveel er per dag aan aids sterven?
Over die helfhaftige fietstocht van van, midden jaren zeventig: 'Ge kunt veel als ge gemotiveerd zijt.' Dat hij vaker de laatste bus miste als hij van bij Gwen kwam en dan was het 10 kilometer te voet naar huis. Stappen, hardlopen. 'In anderhalf uur deed ik dat.'
Over Robert Gordon. The Allman Brothers Band maakte een LP samen met Clayton en Clapton zei van Gordon dat hij nog beter was.
Breekt een glas.
Alles eindigt maar dit glas nog niet helemaal. Alleen het voetstuk is gebroken.

Gwendolyne
Dat de tomaat uit de tuin komt.
Dat die lekkere friet het verschil is tussen een patat uit de tuin van haar vader en patat die uit 't stad komt. 'Ze zijn zo lekker dat ik nog een eind weg kan.'
Over darmen. Dat darmen moeten leren zichzelf niet aan te vallen.
Dat ze hetzelfde heeft meegemaakt met iemand die uit Domburg op zijn brommertje bij haar thuis kwam.