anders

Ik zit op een straatterras in de Lozevisserstraat. Op het gebouw aan de overkant van het wegdek staat dat het door bouwmeester J. C. Semeij gemaakt werd. De knettergekke bouwstijl is afgeleid van wat ze sinds de late Middeleeuwen in Beieren en in het Zwarte Woud uit de grond stampten, hier afgewerkt met een toverspreuk, in de buurt van de Vlaamse Kaai zijn er wel meer huizen die zo'n spreuk hebben: Een volk dat zijn taal behoud kan niet verdwijnen.
Bracke is in de buurt komen wonen. Of de taalfout ook hem opviel, is niet bekend. Wat maakt een taalfout in het wassalon van de Vlaamse zaak.

'En wat dunkt U van dit aardige aanzetje,' schreef Nescio in 1942, 'dat uit 1914 moet zijn, of misschien van wat later? Er is niets op gevolgd. De titel ''t Andere' doet vermoeden wat ik ongeveer in m'n hoofd gehad moet hebben.'

't Andere

'k Heb al eens gezegd dat ik een wijs en bedaard man ben geworden. 'k Wil er nu bij zeggen dat ik zelfs getrouwd ben en hoop dat dit mijn weinige lezeressen een illusie ontneemt.
'k Heb een tenger vrouwtje met een wipneusje, zwart haar en bruine oogen, dapper in de wereld en mak in huis, precies wat ik noodig heb. Ze schrijft m'n werk in 't net en houdt me voor een groot schrijver. Iets anders leest ze niet. Auteurs van hoogdravendhedens noemen dit vrouwelijke intuïtie.

Of Nescio het dingetje ter verduidelijking, of, zoals hij 't zelf graag geschreven had willen zien, 't verduidelijkingetje, geen theoretisch essay waar je een kunstencentrum mee barricaderen kan, een kleinigheid, meer niet, een verduidelijkingetje, waar dan eventueel ook nog zoals i-t zelf graag geschreven had willen zien van gemaakt kan worden, of hij 't op 16 maart 1942 schreef, de datum die elders in het boek bij nog zo'n verduidelijkingetje staat, is niet geweten. Hij zou 't ook op 17 maart 1942 geschreven kunnen hebben.

In het door J. C. Semeij gekonterfeite bouwsel woont een jong stel. Ze komen van een zuidelijk van het stadscentrum gelegen strandje. Op het straatterras zitten mensen die voor een theaterhuis werken. 'Om 3u is ze sowieso in pauze,' zegt een van de meisjes. Ze heeft een fiets bij. In het bierglas drijven biervliegjes. Aan een van de andere tafels zit een familie, het stel, twee kinderen, en opa en oma. Oma en opa hebben een concert gepland. Tijdens het gesprek met haar dochter zit de oudere dame strak voor zich uit te kijken, naar het tafelblad en wat zich op het tafelblad bevindt. En waarom gaan wij niet mee, vraagt het meisje. Omdat het zo laat op de avond is, zegt de moeder. De vader is bezig met de speelgoedversie van een mini cooper, probeert het autootje zo te plaatsen dat 't niet van het tafelblad dondert. Het autootje is hem telkens weer te vlug af. En waarom geen kindjes, vraagt het meisje. Omdat het zo laat op de avond is, antwoordt de moeder.