outfit

Het gebeurt in de Veldstraat. Een schone outfit, zegt het jongmens. Ze zijn met z'n tweeën. Hij is bruingekakt door de zon, jonge, soepele armen, binnen een jaar of tien ziet hij er ongetwijfeld als een makaak uit, het domme gezicht toont de eerste sporen van een evolutie die hem nog voor hij dertig is in het stenen tijdperk plaatst. Op straat is het heel erg druk. Toch nemen ze heel even wat tijd om me de les te spellen. Ik had het zien aankomen. Ze bevonden zich vlak voor me, op een meter of drie, keken om, zeiden wat tegen elkaar, keken nogmaals om en toen hij zich ook daadwerkelijk omdraaide, stapte ik recht op hem toe zonder af te wijken van het spoor. Een jaar of zestien, denk ik. Ik stapte dwars langs hem heen. Pas toen ik hem gepasseerd was, zei hij wat hij te zeggen had. Meteen daarna nam hij wat stappen terug. Dank u wel, zei ik.
Enkele minuten eerder was een meisje naar me toe gekomen. Ze maakte deel uit van een groepje dat een of ander futiel dagbladbeginsel verkopen moest. Mag ik vragen, zei ze, waarom doe je dit. Ze zag er schattig uit. Ik ben hetero, zei ik, mannen en vrouwen hebben gelijke rechten. Dat is wat ik zei. Ze bekeek me. Haar rechterarm kwam hoog boven het straatdek, een vuist, ze joeg het gebaar hoog boven het straatdek. Wow, zei ze. Toen ik er later nogmaals passeerde, ze zat vlakbij de plek waar ze me aangesproken had, zei ik: ik ben het dagblad niet kwijt geraakt.