iemand

Iemand. Iemand? Iemand. Dan nog iemand. He. Nog iemand. En daar nog iemand. He, nog iemand. En dan nog iemand, ho, wordt het niet wat veel. Nog iemand. Nee maar, godverdomme, daar staat er nog een. Iemand en nog iemand en dan nog iemand en dan weer iemand en nog iemand en wat later, na een tijdsverloop te kort om van de Nero d'Avola te nippen, weer iemand, en dan nog iemand, opnieuw. He, zeg, waar houdt het op. Jij daar! Ja mevrouw. He zeg, kom zeg, godverdomme. Wie ben je. Dat schrijf ik op. Dus die meneer, die mevrouw, ok, wacht even, dat schrijf ik op. Wie nog. Daar is er nog een. Hoe 't ie heet. Wacht even, wacht wacht wacht. Dat vraag ik. Vraag jij het? Nee, doe ik wel. Ik vraag het. Hoe heet je, vraag ik. Dus zo heet ie. Dat schrijf ik op. Wat doe je, vraag ik. Dus dat doet ie. Dat schrijf ik op. Je had toch in de Leie kunnen springen, zeg ik. Of waar dient zo'n waterloop voor, tegenwoordig. Dat weet hij niet. Wat is je naam ook weer, vraag ik. Is hij vergeten. Goed zeg. Even z'n gedachten bij wat anders of zo. En niet alleen vergeten wie hij is, stel ik me voor, ook wat hij hier staat te doen. Of zullen we 't daar noemen. Daar, die plek. O, o o, natuurlijk, dat weet hij evenmin. En wat zit jij daar te schrijven, zegt hij. He... ik, nu, warempel, he, komaan, wat ik, of het wat uitmaakt, he, luister...