the man who sat asleep

The man who sat asleep on a napkin, the napkin that meant to be asleep on the man sitting. Sitting on a woman's face. There was that face of a woman there, aweep in the napkin. There's a little bible in everything.
Uit het handschrift, op de achterzijde van een publicatie van Fundacion Pablo Ruiz Picasso, leid ik af dat ik het geschreven heb. Het is mijn handschrift. Er staat nog iets. Op 5 mei, staat er, hebben ze in het Collegio de Arquitectos de vernissage van een expo van P. Penado. De Fundacion, in het geboortehuis van Pablo Ruiz Picasso, is een initiatief van het Ayuntamiento de Màlaga. Paco, die vlakbij het Cafe Teatro woont, een heer op leeftijd, is een intimus van de clan van Picasso. Op zijn appartement, dat op het Alcazaba uitgeeft, luisteren we naar Argentijnse muziek. In het geboortehuis van Picasso, op een van de hoeken van Plaza Merced, hebben ze op dat moment, mei 2000, een retrospectieve van Andy Warhol: cine, video y TV. Zo staat het op de voorzijde van de kleine publicatie. Een foto van Warhol, grijswaarden, hij filmt.
En wat ik ook nog op de achterflap schreef: Pinched into a man's nose. Door de neus geboord.