In 1974 reed ik met de fiets van Torhout naar Bokrijk. Het was een snikhete dag, zomer, ik had muësli en biokoeken bij en een fietspomp. De fiets die ik had, was een oud model.
In 1969 had Merckx voor het eerst de Tour de France gewonnen. In 1974 deed hij niet mee, ik evenmin. Na het exploot, wat zonder kleerscheuren afliep, zei m'n moeder lachend dat ik maar beter renner geworden was. Op één dag had ik een parcours afgelegd, met een oude fiets en met niet meer proviand dan wat rijstkoeken, dat elk van de bekende klassiekers overklaste. Ik was van Torhout over Tielt naar Nevele gereden, vandaar over Gent naar Rupelmonde, Lier en Mortsel. Toen het meisje, waarvoor ik het deed, niet thuis bleek, fietste ik over Turnhout naar Genk en Bokrijk. Ik was al eens in Bokrijk geweest, wist waar het was. Voor de jeugdherberg van Bokrijk bedacht ik me. Eerst fietste ik richting Duitsland, daarna opnieuw over Turnhout naar Mortsel. Rond 9 uur 's avonds belandde ik opnieuw in de Floralaan in Mortsel. Ik belde aan. Huisnummer 4. Vier uur eerder had ik er aangebeld, waarna ik van Antwerpen over Turnhout naar Bokrijk fietste en terug. Geertrui opende de voordeur van Floralaan 4. Ze bekeek me. Daar stond ik, met m'n oude fiets. Van Bokrijk, godverdomme, over Turnhout. Terwijl ik eerst nog richting Duitsland was beginnen fietsen. In haar blik was de afstand die ik had afgelegd niet meer dan de krabbel op een viltje. Ik had niet het idee dat het meer was. We liepen naar een kroeg, dronken een biertje.
Jaren later berekende ik de afstand. 350km. Op een oude fiets. 600km met de afstand huiswaarts. Thuis verbaasde helemaal niemand zich over het exploot. Midden jaren zeventig kon je nog doen waar je zin in had.
Na het exploot was het afgelopen met Geertrui. Ze schreef geen brieven meer. Jaren later, in 1991, vernam ik haar dood. Ze had kinderen gebaard, had zich als juf bekwaamd, en ik had tot op de dag van vandaag niet geweten kunnen hebben dat ze begin juli 1991 aan een tumor gestorven was als er niet dat bizarre, megalomane crox-project geweest was, Signos de Admiracion, en het gesprek in Örnek met een dame die haar tante was.
zaterdag 8 februari 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten