een reconstructie (vervolg)

(18) moment

Stel je het volgende voor. In Dinan, in een keet in het hart van het toeristische centrum van Dinan, in een pittoreske met toeristische prullaria en diversen bevolkte straat, een straat waar op dat moment minstens vijfhonderd mensen stappen, toeristen, een straat die van het centrale plein steil omlaag naar de pittoreske haven daalt met winkeltjes die de gebruikelijke prullaria slijten, ik zit voor een verrukkelijke crêpe bretonne, heb een glas cider besteld, komen op het terras twee plekken vrij. Uit de pittoreske bedwelming stappen twee koppels naar het terras, een bejaard koppel dat traag en zonder meer betekenis tussen de tafels doorstapt en twee dames met Amerikaanse tongval die weinig met het terras hebben. Het bejaarde koppel neemt plaats aan een van beide tafels, de dames met Amerikaanse tongval aan die andere tafel die ter beschikking gebleven was. Ze vragen of een snack kan. De patron reikt hen de kaart van het huis aan, kijkt om naar de tafel met het bejaarde stel en zegt dat ze voor die tafel een reservatie hebben. Het bejaarde stel schrikt, veert overeind. Zij zijn hier na ons gearriveerd, moppert de ouwe. De patron doet of hij het niet gehoord heeft. Het stel stapt op. Een tel later stappen ook de dames op, die besluiteloos over de dagkaart gebogen zaten.