territorium

Als hij in staat geweest was om de koffer. in staat was geweest om, Als hij in staat geweest, was geweest, geweest was, om de koffer, om de koffer op te tillen. Op te tillen. Hij had de koffer naast zich en het was een grote, het was een zware koffer, de koffer die hij begin jaren tachtig, die toen al antieke koffer die hij in Milaan gekocht had, een koffer die later op één punt, voor het overige had hij niets op de koffer aan te merken, een koffer die op één punt problematisch geworden was: alleen het middelste slot deed het. Hij had een poging ondernomen om het slot, het middelste van drie sloten die zich aan de bovenzijde van de koffer bevonden, te herstellen, nu ja, flauwe poging. Eerst met een schroevendraaier, daarna met een hamer; en pas toen hij voor de derde of vierde keer het door roest aangevreten metaal met die hamer had bewerkt, er voorzichtig op sloeg, als iemand die voor het eerst de gladde, olie-achtige bladzijden van een oude editie van Boehme openslaat –en na de vierde of vijfde keer nog een keer –iets minder voorzichtig, pas toen was in het roeste mechaniek opeens iets gebeurd wat er voor zorgde dat het slot van het een op het andere moment open stond. Waarna hij, alsof het een dienstmededeling betrof, tot helemaal onderin de handeling naar de hamer had zitten kijken. En dit, dit, dit, dit mankement had hij dus stom over het hoofd gezien. Het kakken in de koffer was een ritueel geweest dat voorts in niets van de gebruiken dienaangaande afweek en het had in de kamer in het achterhuis, met alle ramen wijd open op een binnengracht, geen sporen nagelaten. Kaplan was er bovendien in geslaagd om het ding het huis uit te hebben, na het nemen van een aantal penibele voorzorgsmaatregelen –voorzorgsmaatregelen die hem, nu hij naast de zware, bijna niet te tillen koffer op straat stond, discutabel, lichtzinnig, die hem volstrekt onvoldoende, die hem van-de-pot-gerukt lachwekkend voorkwamen –waarbij aan de hoeveelheid drek die te tillen was uiteraard weinig tot niets veranderd kon worden. Volume gelijk aan en Et Cetera; met het volume bovendien ook de beweegreden die het had, drek die net door de enorme hoeveelheid niet harder maar geleidelijk aan zachter geworden was, bijna vloeibaar; en ondanks de vele overwegingen die aan het moment voorafgingen [materie en anti-materie ontologisch elementen van hetzelfde paradigma, een perspectief met of een perspectief zonder –geen flauw benul wat hij met het exces van maanden zonder wat voor perspectief ook aan te vangen had. [ ]