zaterdag 2

een blanco Om te beginnen de bladzijden. Het schriftje dat open komt te liggen en blanco bladzijden toont en de notie dat alles met dat blanco samenvalt.
een slordige hoeveelheid aandachtspunten. Perec is er een van. Ik herinner me de eerste zin van Kosmos, ook die van Le passager de la nuit, niet die van La vie mode d'emploi;
& vroeg me af of Espèces d'espaces blanco begint, zoals ik het me herinner; het blanco van zo'n eerste [of tweede [of derde [of vierde witte bladzijde die in de cilinder van de schrijfmachine verdwijnt en er een tel later, al of niet met geschonden bovenrand, aan de voorzijde weer uitkomt;
terwijl ik soms al een idee heb van wat ik schrijven wil; bvb., wat ik onlangs in het schriftje noteerde, lo que no se dice– –Espèces d'espaces begint niet met een witte bladzijde; niet het exemplaar dat ik heb, waar iemand op de eerste bladzijde, voor de bladzijde die als French Page bekend kwam te staan, le 15 mars 1986 noteerde; daarna de ommezijde van die eerste bladzijde –& de inkt, vulpen vermoed ik, die door het papier heendrong; een introductie :  Collection L'espace critique dirigée par Paul Virilio; en, idd., de ommezijde hiervan evenmin blanco : de inkt, drukinkt, drong in de vezelstructuur van het overigens vooral aan de buitenranden geel geworden papier, waardoor je dun in het papier de bodem van de vorige bladzijde kan zien, ogenschijnlijk te verwaarlozen detail, onpeilbare diepte [à travers un dédale d'éléments –wat ook de French Page biedt : de titel centraal, min of meer 1/3 van de bovenrand verwijderd, exact zoals we het met de crox-uitgaven deden, en daaronder, in die onpeilbare diepte van het vergeelde papier, sporen van wat zich op de achterzijde van die bladzijde bevindt : een lijst met, DU MÊME AUTEUR, Les choses : Quel petit vélo à guidon chromé au fond de la cour?: Un homme qui dort, Et Cetera; en dan bladzijde 10, die bladzijde waarvan ik dacht dat ze als eerste en enige in het boek ipsofataliter blanco was, conditio sine qua non van het beoogde werk, & hier, terwijl ik me opeens niet herinneren kan of ik het me had kunnen herinneren, als afbeelding [fig. [resolutie –een verwijzing naar een kaart die in een tekst van Caroll zou figureren, Figure 1. Carte de l'océan (extrait de Lewis Caroll, La chasse au snark).; een witte, aan alle zijden met een lijn –dunne lijn– begrensde rechthoek; De tafel.

Ik neem plaats. Ik probeer niet op te vallen, gooi het schriftje open, heb geen aandachtspunten. Geen aandachtspunten behalve het schriftje dat open kwam te liggen. Aan de tafel waar ik terechtkwam zitten vier personen. Het ene stel bevindt zich aan de overkant van de tafel, een tafel waarop een grote hoeveelheid toebehoren uitgestald werd, kandelaars (van de soort die je zelf maakt door een kaars met het voetstuk in de teut van een fles ouweklare te plaatsen), twee bloempotten, een menukaart in een speciaal voor die menukaart gemaakte standaard, zout- en pepervaten, en zo nog wat dingen; het andere stel zit links van me. Ik vermijd oogcontact, kijk vluchtig om me heen naar wie er zo nog allemaal zit. De zaak zit afgeladen vol. Het is het eerste wat opvalt : op het personeel na en een robuuste jongen die voorin de zaak vlak naast de hoofdingang op een smal podium staat, de bassist van een groepje, hebben alle aanwezigen een zittende houding aangenomen, sommigen voorwaarts gebogen, met één of met beide ellebogen op de tafelrand, anderen achterover leunend of in een fysiek waarneembare curve naar partner of gesprekspartner. Het eerste wat opvalt: plusieurs dizaines, plusieurs centaines d'actions simultanées, [Perec, 18 oktober 1974] micro-événements dont chacun implique des postures, des actes moteurs, des dépenses [iets na het middaguur, op het terras waar hij die dag plaatsnam, des dépenses d'énergie spécifiques [het terras van Hôtel de la Marie] : discussions à deux, [andere notities in Tentative d'épuisement d'un lieu parisien hebben het terras van Tabac Saint-Sulpice, en ook hier] à deux, à trois, discussions à plusieurs : le mouvement des lèvres, les gestes, les mimiques expressives [ de klankband, het geroezemoes; hypnotisch. Behalve dat ene gesprek vlakbij, andere avond [een avond oktober 1974 : springmuizen uit Egypte en halfapen* roffelden over de zwarte paraplu die ik weet ik veel waar aangetroffen had [andere avond & exact zelfde klankband. Dat ene gesprek, vlakbij, vandaag, nu, dat ik min of meer woord voor woord volgen kan; registreren, als ik daar zin in heb; als ik op het kanaal afstem, de knop van het geroezemoes zo afstel dat alleen nog die frequentie doorkomt**. Of dat concert, andere avond, dat concert in Hot Club de Gand –& de extatische klankmassa die laat op de avond door de keet beukt, waarin na verloop van tijd alleen nog drum en trompet –in mindere mate het perpetuum mobile van de piano– hoorbaar blijven, het geluid van dwarsfluit en contrabas weggeraffeld in de lawine; een stortvloed van geluid waaruit je ze evenmin weg had kunnen denken; de contrabas en de dwarsfluit knippen en je had meteen gehoord dat de lawine een andere toon kreeg, hoorbaar, dat het ontbrak.

*W. G. Sebald: Waarschijnlijk waren het vleer- en springmuizen uit Egypte of uit de Gobiwoestijn, inheemse egels, oehoes en uilen, Australische buidelratten, boommarters, zevenslapers en halfapen die daar van de ene tak op de andere sprongen, [Austerlitz, blz. 6].
**Je aandacht richten op : uitsluiten van alles wat de focus belemmert. Schiller hield van de geur van rotte appels, herinner ik me in een of andere periodiek gelezen te hebben, die hij onder z'n schrijftafel verstopte; anderen steken de een na de andere sigaret op of drinken thee.