zaterdag 24 mei

'Yep.'

De bezoeker, ons derwijze op sympathieke manier begroetend, stapt door naar de grote zaal met de fysieke présence van iemand die na een lange en onverdroten tocht eindelijk thuiskomt en zich in zeven haasten naar de kleinste kamer spoedt.
Enige tijd eerder was het geluid van een fietswiel te horen geweest. Dat had geen impact op de bezoekersaantallen. Tot Michiel Ceulers uit de grote zaal komt aanstappen. Dit wekt eerst de indruk dat hij er de nacht heeft doorgebracht. Niets is minder waar. In een onbewaakt moment zag hij zijn kans schoon om onverlet tot in het diepst van de zaal door te dringen en dit inderdaad zonder dat we dat gemerkt hadden.

Met Alda kwam het gesprek op de documenten die ze inbrengen kon, nadat ze me eerst tot in de puntjes had uitgelegd hoe ik de video-installatie aan- en uitzetten moest.
Met Michiel neem ik de selectie van de KASKweek door. De jury is voor 15 juni. Eerst volgt Lisa Colpaert, optie mode, zij doet haar jury in de witte ruimte. Later, vanaf 24 juni, is er de eigenlijke KASKweek. Simon, Sanne, Berten, Christophe en Michiel, dat zijn de namen. Eerder liet Sofie telefonisch weten dat jury in haar geval niet kan omdat ze de Masters in twee jaar doet.

Waarover we het hadden? Michiel resumeert. Over crox en de toekomst van de site. Borremans. En Jan De Cock. En. Euh. De Volvo. Tum tum tum. En. (denkt na) En uw broer. Tum tum tum. (denkt na) Dattie geen teve heeft. Die Zweed bedoelt hij. En à l'improviste. Ja, Henrik, de Yepman. A l'improviste zei hij. Hij zei het twee keer. Dan Brainbox en het komende seizoen. Is van Finland, die Henrik. Woont sinds 1992. Een Zweed. Ja, juist, een Zweed. In Gent. Sinds 1992. Werkt in de Volvo. Dan name-dropping: Velasquez, Thomas Schütte, Florin Buta, Jonathan Meese, Jimmy Durham. Kati Barath ook. Michiel had het met Kati over de grote formaten van die Duitsers gehad. Duitsers schilderen per vierkante meter.

Op het speelplein is een feestje.

kortom

Dat we het over Velasquez hadden. Dat had met Borremans te maken. Er is een anekdote. Iemand wou graag voor Borremans werken en kreeg een foto toegestopt met een scene zoals we ze intussen kennen. Hij kopieerde die foto op zo'n fantastische manier dat het ook echt een Borremans leek maar zonder de penseeltoets en die soms zelfs luchtige manier waarop Michaël een doek afwerkt, een van de vele redenen waarom hij wel eens met Velazquez en Manet vergeleken wordt. De kopiëst had een exact kopie van het beeld gemaakt, niet van de manier waarop het tot stand gekomen was. Borremans liet dat schilderij aan Frank zien en die verbaasde zich over het feit dat zijn poulain in een fijnschilder veranderd was. De fijnschilder is een soort apart, je hebt ze vooral in de achttiende en negentiende eeuw. Het gaat om werkstukken die de lichtheid en de adem van het echte werk missen. Vaak gaat het om werken die iedereen die over eenzelfde techniek beschikt net zo goed gemaakt had kunnen hebben. Dat laatste moet je kunnen natuurlijk, maar het is tegelijk volstrekt zonder betekenis.