Een variatie op Inconsequenties Van Het Actuele Discours, stadium 1: De dronkenschap van het totalitaire. Toogklap en dergelijke. Het gezeik van een oetlul, telegeleide Romantiek, bijvoorbeeld wat een prachtige ervaring de Canvascollectiejury was en meer van dat soort bullshit. Dan, op gegeven ogenblik, tuimelt een drupje speeksel door het zwerk en belandt met ingenieuze precisie vlak naast zijn loerende oogbol. Doet alsof hij niets gemerkt heeft terwijl je ziet dat hij de korte vlucht van het speekseldrupje wel degelijk heeft opgemerkt. Ongewild neemt het drupje speeksel ongekende proportie aan, domineert de voortgang van het gesprek, snijdt ingewikkelde redeneringen de pas af en verbindt aan elke opmerking de conclusie dat het naast de loerende oogbol terechtkwam. En wat een schande!
Op het woonerf blokkeert een donkerblauwe BMW de doorgang. Een buurtbewoonster spreekt me hierover aan in de veronderstelling dat ik de eigenaar van de BMW ben.
Dan voetstappen. Mensen betreden de croxruimte. Met groeiende belangstelling aanschouw ik de bezoekersaantallen. Er is een brandweerman. De brandweerkazerne is verhuisd naar de Roggestraat. Hij herinnert zich nog hoe cinema Leopold in vlammen opging, de brand van een papierfabriek en een sigarenfabriek in Drongen waar ze niet veel meer konden doen dan blussen en nablussen, ook die Ierse pub aan de Korenmarkt op een hoek van de Sint-Niklaasstraat. Dat was een vreselijke brand.
Karen Vermeren springt binnen. Wat later Guy met de mededeling dat Giuffre overleden is. In The Collector heeft hij onlangs een vinyl gevonden met muziek van Jacques Mercier, die heeft hij ooit nog in een duo met Koen De Cauter aan het werk gezien. Zijn interesse voor free jazz begon eind jaren zeventig met onder andere The Art Ensemble of Chicago, een concert van Lester Bowie in 1982, dat was in Limelight, en ook Union, een groepke van Peter Vermeersch, dat was voor Peter Vermeersch met X-legged Sally begon. Er zijn nog bezoekers. Dirk Braeckman schaft zich een exemplaar van crox-boek NR. 6 aan. We luisteren naar Out There van Eric Dolphy.
Tegen sluitingstijd is er Steven, hij komt het werk weghalen. Wat later Johan Gelper. Thomas, Ginger en Spencer springen binnen. Moet ge die bloempot niet hebben, zeg ik. Op de pot heeft iemand volgende mededeling aangebracht: 'Anita belongs to Robbert.'
Ja, dat palmke ziet Bogaert wel zitten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten