De donkergrijze uier van een regenwolk. Grazende regenwolken. Een gigantisch volume aan kauwende grijsheid, een kudde. Wolken met een kleur van antraciet. Dikke druppels rillen over het bladerdak van de platanen aan het water. Op de andere oever zijn de werkzaamheden aan het platform in een finaal stadium aanbeland.
Ter hoogte van de Rodepoortkaai het preambulo. De container net op tijd op het woonerf. Hieropvolgend een aantal inleidende handelingen, het licht aansteken (eerst in de kubus, dan in de grote zaal), apparatuur aanzetten, hier kijkje nemen, daar kijkje nemen, vaststellingen, overwegingen.
In het keukentje een zwarte draad. De dvd's in de witte ruimte tonen een verschil van maar liefst 20 minuten. De laptop en de neonsculptuur activeren. Nog een vaststelling: het schap onderin de frigo is uitgemest. Regen klettert over het woonerf en in de verte is het kenwijsje van Yusuf's ijs. Vandaag wat grasduinen in poésie portugaise 1960-1990, een door Luis Miguel Nava samengestelde bloemlezing. Bladzijde 146: MOTIF Regardez les ongles logiques de l'ombre
Steffie springt binnen. Met Steffie, zo goed als gelijktijdig, een aantal bezoekers die meer specifiek voor het werk van Alda komen. Et alors quoi, qu'est-ce qu'on dit. Bonjour messieurs dames. Tot plusminus halfvijf is er de hele tijd door volk. Uit een mailtje van Sjoerd leid ik af dat Sofie toch in de KASKweek aan bod komt, zonder jury weliswaar, en dat Christophe wegvalt want zijn jury op een andere locatie doet. Dus hebben we Simon, Sanne, Sofie, Michiel en Berten en misschien ook iemand van Textiel en Lisa die haar jury op 21 juni heeft en de witte ruimte gebruiken kan. Dan een mailtje van de hoofdredacteur en meteen hieropvolgend telefoon van Michaël. Als we volgende week een repetitie willen met Kwinten erbij zou dat alleen op maandag kunnen. Sleutel binnensteken bij Steffie, sleutel binnensteken bij Steffie, sleutel binnensteken bij Steffie. Niet vergeten zei ze lachend.
Bezoekers vergapen zich aan het werk van Oana. De geluidsband van Drift, het werk van Alda, dreineert de ruimtes. Dan niemand, opeens, van het een op het andere moment. Het loopt tegen een uur of vijf, regen drentelt over het woonerf, neemt in hevigheid toe, tokkelt, klettert, meerstemmig, ratelt. Dan een caesuur. Als een duikboot komt de geluidsband aan de oppervlakte. Geen bezoekers. Ik bracht de kaartenstandaard op orde en heel even, gedurende een minuut of tien, was er wat zonlicht. Weer tien minuten later ratelt een vlaag in volle hevigheid over het dak. Crescendo (als de brakende bek van een reptiel) - bakken regenwater - gorgelende regenpijpen, dikke regendruppels hangen aan de toppen van het geitenblad. En op één plaats regent het binnen: in de corridor is het deksel weer van de luchtpijp gewaaid.Johan Joos springt binnen en vraagt of we de prints hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten