dinsdag 27 mei

ochtend

Van een kruier op perron 4 - het perron waar de Thalys destination Cologne aanmeert - het heen en weer flappende identiteitsbewustzijn, een naamkaartje waarop, bijvoorbeeld - ik geef een voorbeeld - de mededeling zou kunnen staan:

Georges Vertomt
kruier
Sinds 1972

Ter hoogte van zone B2 volgende mededeling: NIET INSTAPPEN. Op perron 4 een jongedame met een vierkant voorwerp in bubbelfolie, het zou een schilderij kunnen zijn. Het is een spiegel. De trein op perron 5 heeft bestemming Aarschot en Tongeren.

We nemen onze plaatsen in. De zitplaatsen zijn genummerd. Ik kom in wagon 25 terecht en op zitplaats 102 vlak tegenover een onbemande DELL computer. Op het perron staat een celliste. De cello zit in een witte koffer, ze draagt een witte broek, het hoge voorhoofd torent boven de starre blik, een blik alsof ze wacht om aan de cellosonate van Sofia Gubaidulina te kunnen beginnen. Iemand op het perron moet het haar maar vragen en ze doet het. Naast de rode DELL laptop een editie van Libération, die van vandaag natuurlijk. Zitplaats 101 - dat is de zitplaats vlak naast me - wordt ingenomen door een neger die een koptelefoon op heeft (tijdens het vorige traject richting Keulen kwam ik naast een diplomaat uit Zambia terecht), en aan de DELL laptop komt een dame die - zoals later zal blijken - Patricia heet en voor een firma werkt die hondenbrokken exporteert naar de regio rond Darfur. Bij de stem van Electrabel stel ik me andere types voor. En alleen het puik van het puik natuurlijk. Zo is reizen met de Thalys, ongevraagd kom je in het gezelschap terecht van lui die je in andere omstandigheden niet eens in de billen genepen zou hebben of, bijvoorbeeld - ik geef een voorbeeld - met een Mauser tegen het voorhoofd tot het voorlezen van de derde Etude van Chopin gedwongen zou hebben, en niet eens onaardig zo'n etude want accelerando, crescendo en allerlei andere technische bijzonderheden waar je na verloop van tijd toch echt wel opgewonden van raakt. Maar goed, deze dame buigt zich over een document en aan haar pols bungelt een gouden ketting en aan minstens vier van in totaal tien vingers heeft ze een gouden ring en later praat ze - in een gsm, tegen iemand, een of andere collega die zich op dat ogenblik in Parijs bevindt - alsof ze klaarkomt bij wijze van spreken.
De neger naast me belt z'n vriendin op. We zijn net uit Brussel vertrokken, het voorstedelijke gebied groeit en bloeit, het landschap valt open op een groene zone. Na z'n vriendin belt hij nog iemand op en dan nog iemand. De DELL-bewoonster trok zich terug in een Ipod, de documenten verdwenen in een zwarte map.
We passeren Leuven. Eerder hadden we het spektakel van de neergestorte Boeing 747 van Kalitta Air. In De Morgen hebben ze het over een 'onderaannemer van Amerikaanse oorlog tegen terreur'. Het toestel zou eigendom zijn van een zekere Conrad Kalitta, een vertrouweling van het Pentagon. De snuit van het toestel bevindt zich vlakbij de autosnelweg. Het toestel is doormidden gebroken. Klaprozen woekeren over de spoorberm. De persoon naast me is aan z'n derde of vierde of vijfde telefoongesprek begonnen, hij belt iedereen op die beschikbaar is. Uit de teneur van de gesprekjes valt af te leiden dat het om vrouwen gaat, bij een van ze heeft hij een kindje gepleegd en van een ander is hij niet zo zeker of het huidige vriendje voldoet. De Thalys naar Köln is kennelijk het geschikte moment om connecties te bellen. Het interessante is: zelf is hij tot minsten na Frankfurt onbereikbaar. Zal zijn telefonie ooit stoppen? De landschappen zijn decorstukken. We bereiken Liège-Guillemins. Ter hoogte van Liège-Guillemins heeft hij een gesprek met dit of dat liefje, er is geen seconde zonder het gefezel van de man op zitplaats 101. Hij controleert de handleiding en alle gesprekken hebben eenzelfde toon, de man van zitplaats 101 is iemand die niet zonder stilte kan. (het lege moment van de Thalys richting Köln) Iemand die geen weet heeft van stilte. 'Si tu me trompes, je le saurais.'
Hij zegt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. In een Thalys heb je genummerde zitplaatsen, ook dat is vervelend. Ik heb geen zin in het gekakel van zitplaats 101.