Vroeg, vroeg. Vroeg zich af. Af en toe, zei ze, dat je je af en toe eens moet laten gaan. Gaan we dat onthouden, daar iets mee doen, er bij stil staan, die raad ter harte nemen? Nemen we het er van? Vandaag, morgen, nu misschien of. Of misschien een andere keer? Want. Keer op keer wat ze te vertellen hadden, onvoltooid, alomtegenwoordig, voorbij of toekomstig: wat ze wisten of wat ze wilden weten. Weten of niet weten of niet weten en weten, het is een vraagstuk zonder conclusie.
maandag 18 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Het verleden en de toekomst bestaan enkel in gedachten. Het ene is een herinnering, het andere een projectie. Er is enkel het ondeelbare heden. Zonder vragen of antwoorden. Alles is.
Een reactie posten