In de zwarte ruimte zijn Adriaan, Dirk en Evert bezig. De glazen wand is gedemonteerd, Bruno stak een doos met flyers binnen.
Eergisteren had ik het witten van de kubustrap afgewerkt, Nel kwam haar spullen weghalen. We spraken af dat ik het hout naar de Akademiestraat zou brengen. Ik ging bij Rob langs, belde Michaël maar hij was in Rome, aan de geluidjes te horen op een terras: er werd afgeruimd of opgediend, de stemming leek er inderdaad een van Italiaanse makelij. Meer zei hij ook niet: 'Ik ben in Rome.' Zelf had ik een bord warmoessoep genuttigd. Iemand zei dat De Morgen in staking was. Dat was me niet opgevallen. Zouden ze wel eens vaker mogen doen, zei ik: dat is precies wat wij van een kwaliteitskrant verwachten. We hadden geen tijd om uit te zoeken wat ze tegenwoordig met kwaliteit bedoelen. Het is een begrip zonder welomschreven inhoud: de hogere echelons verwarren het met kijkcijferaantallen, het journaille met naambekendheid (op bepaalde bevolkingsgroepen hebben Jan Fabre, Kai-Mook en Véronique De Cock hetzelfde effect, dat van een boomerang) en van al het overige ligt niemand wakker.
woensdag 20 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Véronique-Mook, Kai-Fabre en Jan De Cock. Wanneer vliegen ze dan terug weg?
Vandaag niet. Ik heb het opgemeten. Véronique-Mook is een halve centimeter opgeschoten, Kai-Fabre geen millimeter en Jan is in een andere eeuw. Want zo is de weg terug: iemand vloog de lamp aan.
Jan is een kangoeroe.
Soms is het niet meer dan naar de bekende weg vragen. Als er geen licht schijnt, is de lamp aan vliegen gereduceerd tot een ordinaire botsing met een glazen bol.
Een reactie posten