Tweeëneenhalf uur later heb ik Pries aan de lijn. Mirk en Stuffoon zijn ervandoor en Ian heeft best wel zin in nog een biertje.
Ian introduceert het werk van Alaa Hassan, Guido Tuts en Eleonore Gaillet. Hij heeft een boek bij, Zen and the Art of Motorcycle Maintenance van Robert M. Pirsig, de Bantam Books editie, 1974. Het boek is stuk gelezen. Ian zit halverwege. Het gesprek komt op female features.
Eric springt binnen. In Sint-Lucas heeft hij Morrens ontmoet. Doubrawa, die er een workshop heeft, was er niet. Doubrawa, vertelt Eric, zou in Kassel gestudeerd hebben, had er Urs Lüthi als mentor.
Is he a dead rabbit?
Very funny work.
Is he a dead rabbit?
Dead as a man or dead as an artist, what's the question. And if as a man, what about the artist?
I insist. Is he an artist or a dead rabbit?
Very funny work.
a lecture on Dürer, Beuys and Borremans
Rabbit, Eric points, (or hare) links to Oppenheim and Beuys.
And Borremans, I add.
Eric weet over welk schilderij ik het heb, vraagt of het aan Dürer gelinkt is.
Aan Beuys, verduidelijk ik.
Yeah, dead rabbits, zucht Eric.
Aan Beuys of aan Dürer.
Maakt geen zak uit. A hare is a hare and a dead hare is a dead hare. BUT
1. give me bacon
2. I give you a cow
3. you gave me a cow
a cow
beautiful
insane a cow
I give you my girlfriend
5. it depends on the girlfriend
Eric says
Hij overhandigt een cd-rom.
This is the work.
- Nice work. Aan de voorzijde is het schijfje afgewerkt met een eenvoudig witte fond, geen biesje, geen spoor van onregelmatigheden. Rechts boven een kleine, volmaakt ronde opening de naam van een kunstenaar, de titel van een werk.
on framing
One is the commercial frame > the artist framed as a cow > art reviews on cattle and its many varieties.
Two is a theoretical frame > the artist framed as a food supplement > art reviews on cooking art and baking art and its many food-supplementary varieties.
The avantgarde experiment: don't frame the artist: frame art, frame theory: frame all of this and all of that within the artist: make the artist the frame of the whole thing.
Tuymans, Eric wonders, is he an artist or a dead rabbit?
He is a banana-eater. Seductive. Ape the Artist loves banana. Harmless seduction.
Eric introduces his performance- and video art. The performances most often are without any public at all. The final product of each performance is a movie.
still from 25horses in the room nextdoor, a series of dance actions in an entirely black environment
Zwembadblauwe pantalon, ontbloot bovenlijf.
After a series of dance movements or dance action he quits the frame. Then, after a short while, some more action, some more dance movement and the idea, pulsing inside all his movements: there's 25 horses nextdoor.
'The energy of those horses. That's the idea,' legt hij uit. Exhaustion. Limits. Action beyond its limits. The feel: I can't go on with it. That limit, on-going.
Nog een werk, een triptiek: 1 is hij duwt een enorme strobaal over de glooiende helling van een stoppelveld, 2 is hij duwt een enorme strobaal door een bos, de opname is recent, begin november, 3 is hij sleurt aan een gigantische kar, Ladderwagen heet zo'n ding verduidelijkt hij, zo zwaar dat hij het ding geen halve millimeter die of andere kant opkrijgt, een performance die hij een week na de eerste deed zodat de volgorde dus eigenlijk 1-3-2 is.
En dan nog een werk, About Revolution, een 95-delige reeks waarvan hij voorlopig alleen 1 tot 5 heeft afgerond. It's always with a partner or framed as a dialogue. Part 2 is a sound dialogue, 'what sound' explains Eric 'is in revolutionary thinking': one hour and a half: performed it in Hannover twice: über ton gedank ohne ansage.
'Revolution,' Eric states, 'is not always a dialogue - or - rather.' But after a short hesitation: 'No, in fact, actually it is a dialogue, a dialogue between the existing thing and the revolutionist.'
This brings us to part 3: über revolution als frage des guten geschmacks. Voegen we toe aan de eerste projectperiode van 2010. Heerlijk filmpje. 9 minuten platte kolder. The other actor, Martin Dege, recently had an installation at EI-huis.
About revolution 1 is a talk with a friend on the absence of revolution today, part 5, a recent performance done in Hannover, über reinheit und revolution, cleaning up the garden, hij en een maat, terwijl twee personen discussiëren, a discussion on purity and revolution.
It's seven o'clock. Ik ruim de tafel af. Eric plans a short trip to his official hometown. Christmas in Kassel. Vrieskou. De keet afsluiten. Back second week of January.
kwart na zeven
Het salon van Lousbergkaai 100c. Tussen de vele lekkernijen hangt een werkje van Piet Lippens. Ook iets uit 1939 van Ag. Jamar, een Waal die lange tijd in Brugge gewoond zou hebben, een bizarre compositie waarover iemand opmerkte dat hij er de groentenmarkt, het vleeshuis en het Gentse galgenhuisje herkende.
Paya en Lovis Corinth, later Inge en Kenzo en een verrukkelijke putanesca. Majuskel, het Joosboek, hadden ze al, Figures en Over Vorm niet en ook de ets van Frans Gentils is eindelijk terecht.
Van Corinth Ein Fest der Malerei en Aquarelle und späte Gemälde, een uitgave van Hatje Cantz.
Der Herzogstand am Walchensee im Schnee, 1922
from Lovis Corinth Ein Fest der Malerei
Der Kampf mit der Farbmaterie hat Corinth vieles abverlangt, was an seinen eigenen Bemerkungen abzulesen ist. Wiederholt äussert er sich über die Schwierigkeit, aus dem "Geschmiere" zu einer Klärung des Bildes zu kommen, den Punkt zu erreichen, an dem aus den in Heftigkeit erstarrten Farbpasten ertwas objektiv Nachvollziehbares ensteht, das aber seine Herkunft nicht verleugnet. (Ein Fest der Malerie, p.123; Ed. Prestel 2009)
Grapjes. 'Schrijven ze nog, De Morgen,' vroeg Paya zich af, 'kunnen ze dat nog?'
ik: Ze schrijven wel nog over Rubens he. Jan Rubens, Luc Rubens, Berlinde Rubens, Wim Rubens, Damien Rubens, Jefke Rubens.
Dus Inge springt binnen, wat later Kenzo. Het gesprek komt op videogames.
EGO DRACONIS
Divinity 2: Ego Draconis, daar hebben ze 4 en een half jaar aan gewerkt met gemiddeld een man of veertig. Het laatste jaar is het alleen nog QA. Er op toezien dat de figuren niet opeens dwars door de aardbodem wegzakken, dat soort dingen. Bugs wegwerken, quality research.
De putanesca komt op tafel. A l'origine de cette délicatesse: les prostituées Napolitaines.
De videogamepage van De Morgen, lacht Kenzo, dat is flink overschat he. 1 pagina met onvolledige, zeer beperkte informatie van iemand die er niet genoeg bezig mee is en niet eens over de interessantste games schrijft.
In bedrijven gaat het er zo aan toe, ontdekte hij: 'gepromoveerd worden tot de level van incompetence', die ene promotie die er teveel aan is en de gedupeerde op een terrein brengt waar hij niet langer optimaal functioneert.
In Japan, vertelt hij, hij en Inge zijn vorige maand in Japan geweest, heb je her en der bordjes in het landschap met de mededeling 'photographic point'. Plekje waar je gefotografeerd moet worden. Meestal staat er ook altijd een lange rij aan te schuiven van Japanners die allemaal op dat plekje gefotografeerd willen worden.
Project: alternatieve bordjes maken, er eentje naast een vuilnisbak aanbrengen, er eentje op het achterste van een dikbil kleven. En route mes amis.
Ah - ah! - de putanesca - de putanesca de putanesca - 't is op, 't is op, 't is op. 't Is tot op de vloer opgegeten, grapt Paya. Quality research volstrekt overbodig.
Putanesca zou van prostituée afgeleid zijn: à la manière des prostituées. Het was Werner, die er vandaag niet bij is, die daarmee op de proppen kwam. 'Als ze hard gewerkt hadden en honger hadden, keken ze wat ze nog in huis hadden. Pasta, kappertjes, ansjovis en olijven, dat hadden ze altijd in huis.'
En zo besluiten we een heerlijke en leerzame avond. Waarna het gesprek op Ivan komt, op Lovis Corinth (ik krijg Ein Fest mee huiswaarts), op een reeks recente penseeltekeningen en op Max Beckmann.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten