donderdag 24 december

l'embarras du choix

We hebben al een schrijver die dit soort zinnen schrijft, de korte zinnen van een zakkenroller: wat voor broek. Wat voor broek. De gebeurtenis in een oogwenk gedefinieerd. Een object glashelder. Je zou wordt of is kunnen schrijven. Moet dat. Een gebeurtenis, het maaksel, de bezitter. Niets is definitief. Of alles, zo is het ook. Want zo is het ook. Niets of alles: kiezen tussen nerts of slangenleer. Van Laura een broek, het rokje, een donkergrijze pull en nog wat andere spullen. Interpunctie: een donkergrijze pull. En nog wat andere spullen.
Shoppen in een winkel met meer kunstenaars. De interpunctie kan na het vijfde woord. Dat kan altijd. Vaak geprobeerd, altijd lukt het: shoppen in een winkel met. Kunstenaars dan. Bijvoorbeeld kunstenaars waar je over schrijven kan. Kunstenaars zijn te koop, met horden gooien ze zichzelf te grabbel, het zijn er zoveel dat je je afvraagt, een zin die je als losse eindjes touw omdat het nu eenmaal toch geen zak uitmaakt waarover je schrijft. Maakt het uit of de auteur van Verre Jaren dood en leven inruilt voor een verse bedenking en de tol en de beperking van het niet zichtbare ogenblik van een andere tijd.

Ik kleed me om, manoeuvreer de auto het straatdek op, van de sneeuw bleef niet veel meer dan wat brede karrensporen, en rij via de noordelijke ring naar het keizerlijke optrekje van de hoofdredacteur.
De man heeft een everzwijn gekocht. De poten, de kop, de maag en de kloten van het everzwijn, overbodig gevonden, hebben ze gedumpt in een mikmak van pastei en aanverwante zwijnerij. Kerstavond is zo'n zwijnerij.
Op tafel, liturgisch, culinair, de niet als zodanig besproken resten van een slachtpartij.

On a l'embarras du choix, zegt de gastheer: witte wijn uit Sardinië of Nero d'Avola, champagne, franse wijnen, kortedrank.
Heucq, de champagne, is van een klein bedrijf en wordt geserveerd met Russische sprot.
We nemen het werk aan de nieuwe crox-site door, ik verneem wat je met de functie bladwijzer kan doen. A Love Supreme van Coltrane schalt door de speakers.

De eerste schotel is mosterdsoep. Wortel, eekhoorntjesbrood, ajuin, knoflook, cantarellen, dragon en mosterd. Eigen makelij.
Het gesprek komt op A Love Supreme van Coltrane. Wie is de bassist?

Het everzwijn belandt op tafel en met het everzwijn een Nero d'Avola da agricoltura biologica. Dagschotel, bekent de auteur, ik heb een dagschotel gemaakt eigenlijk. Hier is peper en er is mosterd. Het vlees is op smaak gebracht met ajuin, knoflook, jeneverbessen en piment. Hij herinnert zich een uitspraak van Nicolas Leus, dat er meer kunstenaars dan bakkers zijn.

Sonny Rollins

genadeloos

en de ringbaard van Georges Perec

De gastheer herinnert zich een époque toen je niet naar het surrogaat van muziek luisteren kon. Alles voor de uitvinding van de grammofoon.

Genadeloos. Of wat is genadeloos. Een genadeloos oeuvre: vorm en inhoud dienen zich aan als een en hetzelfde.
In de actuele kunst, voor zover dat ding te definiëren valt, houden ze vorm, impact en inhoud angstvallig zo ver mogelijk van elkaar vandaan.

Wat is actuele kunst? De gastheer formuleert het als volgt: 'het mag iets niet zijn.' Zo is het, verdomd, en ze leren niet bij.

Het levert het begin van een fantastisch woord: transversaal. Plots dook het op in de richtlijnen van de subsidieaanvraag, het belang en de noodzaak van een transversale werkzaamheid. Niemand wist wat het betekende.

In de Van Dale houden ze het op dwars. transversaal /bij attr. gebruik is trans beklemtoonde/ (bn.) 1 overdwars gaande, staande, gericht, syn. dwars

De meest succesvolle politiek is niet die van het dwarsliggen, wat de overheid toen als richtlijn formuleerde, maar het zo vaak mogelijk gebruiken en herhalen van het woord transversaal.

Een slak en het slijmspoor.

Het gesprek komt op Les revenentes van Georges Perec.