donderdag 6 januari

foto: grote zaal voorin, gisteravond /Melissa/

In de hall staat een tafel. Meggy is aan het werk. Op twee stoelen die op twee meter afstand met de rugleuning naar elkaar toe staan heeft ze een dunne balk gelegd. De balk komt in een kleurrijke wikkel van brede stroken tape. Ik heb een houten krat bij en 16 boeken, 4 boeken van Roubaud en 12 van Perec. Melissa is in de grote zaal bezig. Gisteren had ze gezegd dat we een gemeenschappelijke kennis hebben: Georges Perec. Eerst had ze Ruimten Rondom gelezen, zei ze, dan Een Kunstenkabinet, en nu is ze in Het Leven Een Gebruiksaanwijzing bezig, traag, met mondjesmaat, andante, een tempo dat goed past bij veel van de teksten die Perec schreef.
Op de geïmproviseerde tafel, net zo improvisatorisch en gul als de stoelleuningen die Meggy als schraag gebruikt, ligt een cahier met een zwarte, glimmende kaft. Op de voorzijde staat één woord: CHANEL. Walging van Jean-Paul Sartre, een editie van Singel Pockets met een scheelogende Sartre in duotone op de cover, zit verstopt onder een grillig papiertje, waar er wel nog meer van zijn. De tafel is bedolven onder papier.

foto boven: grote zaal achterin, gisteravond /Meggy/
foto onder: een recente ingreep met zwarte tape in de zaal voorin /Melissa/