donderdag 28 november

Ze breken het buurhuis af. Pieter verkocht het omdat hij het beu was om zich met het gazon bezig te houden. Wat vreselijk was het om elk jaar opnieuw vast te stellen dat er toch weer paardenbloemen stonden.
Niemand wou het huis kopen, tot een makelaar zich er over ontfermde. Sinds vorige week staat er elke dag weer een auto met Poolse nummerplaat voor de stoep. Polen breken het huis af. Met een kruiwagen vol cement en steenbrokken stappen ze door de tuin. Als een balk naar beneden komt, gaat de hond in het andere buurhuis blaffen. Hij blaft ook als ik nies.
Omdat de Polen best veel herrie maken, kies ik het hazenpad. In croxhapox is niemand. Het is ook niet meteen een moment dat ik er iemand verwacht. Ik ga aan het kantoormeubel zitten, activeer de scanner, neem de poststukken door, stap naar de zaal achterin, stel vast dat iemand de schuifdeur opende en er vandoor ging zonder de opbergruimte eerst weer af te sluiten. Berusting. Als je het honderd keer uitlegt, leg je het niet nog een keer uit. Iemand vertelde me dat ze in het kunstencentrum waar hij werkt niemand in de stock toelaten. Als iemand een hamer wil, vraagt hij aan de materiaalmeester of er een hamer is. De materiaalmeester noteert alle gegevens, tot en met het rijkregisternummer, geeft pas dan toe dat ze inderdaad een hamer hebben. Als ze 't niet zo doen, verneem ik, is de hamer een tel later zoek of verdwenen. Hamers, aanstekers, koptelefoons en schrijfgerief behoren macrogenetisch tot het grote geheel van dingen zonder definitieve bestemming, dingen waarvan je weet dat ze ooit op een andere plek belanden.
Adriaan en Joris springen binnen, later ook nog iemand uit Brazilië en twee mensen uit Nederland. Maito is uit Minas Gerais, woonde in New York, Detroit en Keulen. Detroit is te gek voor woorden, zegt ze. Wat Lieven en Boris over Los Angeles zeiden, ze liepen er rond, downtown, zonder ook maar wat anders te zien dan blokken. Ze liepen van het ene naar het volgende blok, wat anders was er niet, en waar ze ook kwamen waren er daklozen.
We bekijken het gedoe van de gopro. De robot komt aan een spijker vast te zitten. Na sluitingstijd rijd ik naar de Zebrastraat waar het boek van Hilde voorgesteld wordt. Hans Martens opent de avond. Z'n causerie bevalt me. Ik hou van toespraken die niet voorbereid zijn en net hierdoor het juiste effect sorteren, dat de persoon niet meer zegt dan dat wat hij zeggen wil en toch meer zegt dan wat hij gezegd had kunnen hebben. Etienne Vermeersch rondt de avond af.