vandaag

Er is vandaag op dit eiland een wonder gebeurd, lees ik. De voorzijde van het boek heeft spatten. Iemand heeft koffie op het boek gemorst. Ook de blanco achterzijde heeft een spat, een vlek die op een atol lijkt, Cocos Islands als je vanuit het noorden een raket op Cocos Islands afvuurt bijvoorbeeld, vanuit een helikopter, je zit niet zelf aan de stuurknuppel van de helikopter natuurlijk, waarom zou je, een helikopter die zich vanop het strand gezien hoog boven de in de oceean pootjebadende hemellichamen bevindt net voor het projectiel op een van de oostelijke schillen in het zand blijft steken, dat wil zeggen aan de overkant van de lagune, blauwe lagune, palmbomen die na veertig dagen en veertig nachten naar die palmbomen en het strandje staren onder een folie van transparant beton zitten waar 's nachts op een vast tijdstip satellieten aanschuiven, waar je 's nachts lekker naakt op het strand kan liggen zonder tegen een mug aan te lopen, of je leest in The Voyage of The Beagle, toevallig, en het toeval, nog niet helemaal tot wasdom gekomen, heeft hoogstens een bijrol, dezelfde acteur vermoed ik die in het door Jorge geregisseerde stuk van Lorca het paard deed, palmbomen die dan, zonder de bedoeling die later aan elektriciteitspalen toegekend werd, op de met vrolijk pubishaar overwoekerde prothese van een weliswaar fortuinlijk geschapen maar slap geslachtsdeel lijken, vijfhonderd semi-dinosaurische penissen die aan de binnenzijde van de lagune slap boven het strand hangen waar in 1943 een soldaat van het Royal Air Force gedood werd, Jack, Rex of Harry. En de vlek is een te verwaarlozen detail.

Er is vandaag op dit eiland, lees ik, een wonder gebeurd. Niet alleen de zomer, ook al het andere was vroeger dan anders. Toch bleven we het hebben over hoe het vroeger was. Er zouden geen begrafenissen zijn, dachten we, omdat die tot op zekere hoogte toch eerst en vooral overbodig bleken. De overledenen zouden mee aanzitten en er zou alleen over ijsjes en taart en koffie gepraat worden. Dat we zwommen in overledenen zou de pret niet bederven. Als het avond werd en projectielen als paarden halfdood over het strand rolden, bikkelde ik met Harry. Harry was anders, niet zoals het vroeger geweest was, met bommen op het plein, Harry die met een duik diep in de stroom van het geronnen bloed in een maker van dingen veranderde, een dochter op tafel wierp, een zoon, en dan nog een zoon, en wat gebeurd was werd uitgesloten. Zwemmen deed hij alleen 's nachts, zei hij, als het getafel beëindigd is.