vrijdag 13 juli 2007

vrijdag 13 juli

15u

Melanie steekt de bestelling binnen, un vin de pays dy Gard - les Plaisirs du Père Guillot - en Campechano. De rode Père Guillot is een Cabernet Sauvignon, de witte een Viogner. De Campechano komt uit La Mancha, een desolate streek. De roble is een Tampranillo. Prijs-kwaliteit optimaal.
Het assortiment bieren wordt uitgebreid met Saison dupont en Saison voisin, twee biertjes van voor den oorlog. De Saison dupont is wat ge van bier verwacht, geen zoetigheid, geen flutsmaak zoals ordinaire pils. De dupont is trouwens geen echte pils, daarvoor ligt het alcohologehalte iets te hoog. Ge zult ervan proeven tot uw verstand er bij stilstaat.

Joris en Valéry nemen aan de jurytafel plaats en bespreken de zakelijke kant van het Tamuraj-project.
De flyer werd op vijfduizend exemplaren gedrukt. Een foutje. Duizend was meer dan genoeg geweest. Ge moet ze nog kwijtraken ook.
Ik schuif 'piano solo' van Stefano Bollani in de cd-speler.
De lamp, vernemen we, of de beamer of hoe ge het ook noemen wilt, een Mac300, weegt tussen 18 en 26 kilo. Dat is een stuk minder dan de paar honderd kilo waar Valéry het eerst over had. Nancy treedt aan. Ze heeft een topke gekocht van Honest Cotton. Straks rijden ze naar Pussemange - of Vlooiengat, in proper Vlaams. Pussemange is in de vallei van de Semois. Ze hebben er een buitenverblijf gekocht. Orval is vlakbij en de Franse grens is een koeienscheet verwijderd. Komt eens langs, zegt ze. Pussemange heeft een aangename, zuiderse sfeer die veel heeft van de ambiance in croxhapox, zegt ze.
Joris legt uit dat die 110.000 euro meer is dan de indexaanpassing waar ze het in de beleidsnota over hebben, maar voor croxhapox is 't een slecht scenario. Hij heeft het daar gisteren met Marc Ruyters over gehad. 't Is geen groei, 't is geen stagnatie, 10.000 euro meer waar we in werkelijkheid minder mee kunnen doen omdat we veel meer van plan waren. ''t Is pijnlijk, zeer pijnlijk,' verzucht Joris. Hij veert overeind en brengt een van de beste grappen van Kama te berde: aan een volle congrestafel veert één van de attachés overeind met de mededeling, 'Heren, ik moet kakken.'
Gisteren hadden ze 'Le grand bouffe' op televisie, vertelt hij. Er komt een Bugatti in voor, Marcello vriest er in dood. Die Bugatti is een sportwagen uit 1920 die alle snelheidsrecords verpulverde met een topsnelheid van 220km.

Het gesprek komt op de flyer van het Tamuraj-project. Het rendement van affiches en flyers is discutabel.
Op het woonerf botsen we tegen een buurvrouw uit de Kazemattenstraat aan. Tijdens de modeshow stak ze een handje toe. De kloterij die ze toen heeft meegemaakt. Joris herkent ze van dat Culture Club event tijdens Grand Tour. Joris was er een hele dag bezig geweest, Nancy had geassisteerd, 's avonds mocht ze niet binnen omdat haar naam niet op de lijst vermeld stond. Het kwam tot een handgemeen met die gorilla's van Culture Club. Ze waren gewapend, stel je voor. Eén van de gorilla's had hem te pakken en Nancy sprong boven op die gorilla als in een kluchtfilm.
Ik herinner me dat ik die avond gedurende enige tijd stond aan te schuiven. Ge moest 15 euro betalen. Waarvoor eigenlijk? Voor die klootzakkerij? Ik ben het afgetrapt.

Tegen sluitingstijd springt Sarah Westphal binnen. In het kader van Coming People zou ze Ham 177 tot eind augustus moeten openhouden en dat terwijl er geen kat op afkomt. In het Smak wijten ze het aan tegenvallende bezoekersaantallen. Leen Persoons moest haar werk afbreken. 'Dat komt hier niet binnen,' zou er gezegd geweest zijn. Het fijne weet ik er niet van. 'Misschien hadden we met z'n allen moeten opstappen,' bedenkt Sarah. Ham 177 een hele zomer openhouden terwijl er geen kat op afkomt, gekkenwerk.
'Denkt eens na over een crox-project,' zeg ik.
Op hetzelfde ogenblik belt Elias me op. Hij belooft om Nathalie te contacteren. Later belt hij met de mededeling dat Nathalie in Turkije zit. Morgen is ze terug.

Geen opmerkingen: