vrijdag 27 juli

Het idee van het hotel als een plaats voor hedendaagse kunstprojecten.
The Suicide of an Octopus. Kaj nam wat klei en kneedde een varken. Vliegjes tuimelen boven de lege bierflesjes.
Ik open Papiers Collés II van Georges Perros op bladzijde 22 en lees een zin: 'Dès qu'un critique est intéressant, il le devient beaucoup plus que l'auteur qu'il étudie.'
Uit het eerste telefoongesprek maak ik op dat Joël zijn vakantie aan de Belgische kust doorbrengt. Hij woont in Berlijn, herinner ik me, en zal geen portfolio bijhebben.
De persoon die me staat op te wachten had familie van Michel Piccoli kunnen zijn.
Agata filmt in het zuiden van Engeland. Er is een klif die berucht is vanwege het aantal zelfmoorden.
Bethanien, dat was 2002, het jaar voor Eva-Maria Bogaert. Joël runt die Kunstfabrik, hij en Mari Drelloch. Is in de buurt van Kreuzberg.
We gooien de laptop open.
Het project in Netwerk, Baroq at the Gridiron Hotel, had Labour Day 2007 als saturatiepunt. Tien kunstenaars, twee landbouwers, drie theoretici.
Het begon in Bolivië, La Paz. Joël en Mari hadden er een project.
Wat hij met hotel bedoelt: een conglomeraat van departementen. Om een voorbeeld te geven, het Reinigungsgesellschaft en het Departement voor immateriële arbeid. Twee kunstenaars die een onderzoek voeren naar de Polen die in België werken. Ze deden interviews. Mindmapping. Wat het betekent om hier in België te werken; de situatie bij hen thuis in het dorp. Meestal komen ze uit hetzelfde dorp. Daar leven ze klein behuisd, hier met z'n allen in één appartement.
New Reform, de bron van Netwerk. Ja, dat klopt. Die meneer Dhont van New Reform.
Ander departement. Joël springt van de hak op de tak.
Hij begint over de tweede sessie van het Gridiron Hotel project. Die tweede sessie was in Berlijn, een begrafenis van stenen, stenen van het museum van La Paz. Bolivië, La Paz. Hij en Mari Drelloch waren in La Paz. De begrafenis werd de eerste steenlegging van het hotel. Symbolisch op te vatten, geen container vol maar een klein pakje met stenen, niet meer dan wat hij aan z'n bagage toevoegen kon.
Netwerk was de derde etappe. Etappe 4 hebben ze straks in Berlijn. Het Gridiron project duurt drie jaar. Eind 2008 is het afgelopen. Maar om het over dat andere departement te hebben.
Armin Chodzinski, een kunstenaar uit Hamburg, huurde een acteur in om een motivatietraining voor business managers na te spelen. Simultaan een beperkt aantal tekeningen met draden aan elkaar verbonden. Gele draden, wat uit het beeldmateriaal blijkt. Dan Nicolas Galeazzi. Nog een departement. Trok naar Brussel, naar het Klein Kasteeltje. Hier verzamelen de illegalen. Hij zocht een partner, een medewerker. Het werd Kaj. Hij bood Kaj een arbeidscontract aan. In het parkje vlakbij Netwerk groeven ze een put. Bracht drie dagen in die put door. Later spelen ze de ontmoeting na, Nicolas werd Kaj en Kaj was Nicolas. Vroeg Kaj om een portret te maken. Kaj nam wat klei en kneedde een varken. Het blanke varken dat profiteert van de zwarte.
Nog een departement, dat van Barbara en Adi. Barbara Berlijn, Adi Stuttgart. Dit keer rekruteerden ze in de Hotelschool te Koksijde en Hotel Ibis. De kuisploeg. Mannen, vrouwen. Zeer geëngageerde mensen. Gedurende 3 dagen deden ze een performance.
Ze werden betaald om de performance te doen. Ook Joël had een salaris. Het doet aan de situatie met die Polen denken.

Het werk van Florian Feigl is zuivere performance. Feigl introduceert een glijmiddel voor het begrijpen van kunst.
Gêne en hoe je daarmee omgaat.