vrijdag 20 juli

17u - 'Lignes. En quête d'une mémoire', Elias Grootaers

In het foto-album van Josy Depierreux onderscheiden we diverse types spoorwegarbeiders. Welke types brengt Josy zelf te berde?
/a/ De conducteur, de stationschef en de sous-chef.
/b/ De doden. Alle anderen. Zij die een door Josy genomen foto op hun doodskist hadden.

Terwijl hij in het foto-album bladert zien we links achterin de werkkamer van Josy
/a/ een verzameling handwerkmateriaal.
/b/ een aantal dozen van het merk Märklin.
/c/ een doosje lucifers van het merk Parabole.

De 'billes' die Josy, Armand en Jose inspecteren - in een winters landschap, later in de film zal blijken dat het begin april is - wegen
/a/ 38 kilo
/b/ meer
/c/ minder

'Oui oui oui oui.' De gepensioneerde stationschef die dit zegt, tijdens een wandeling langs het verlaten spoor in de buurt van Weywertz, stierf een maand na de opnames.
'Içi à Weywertz j'avais un sens de liberté.' In Weywertz had hij een gevoel van vrijheid. Le sentiment d'une liberté, l'image d'un sentiment.
Hij is trots op het station, de ruïne, een bouwval in de bossen van Bastogne. 'Il y a n'aucun chef de gare qui avait une salle de bain.'

Alle geportretteerden zijn tragisch.
Voor het journaille is het tragische en het buitensporige niet meer dan een faits divers. De tragedie met het journaille is dat ze geen personages hebben die interessant zijn. De meest waanzinnige tragedies zijn niet veel meer dan bedenkingen van bordkarton.
Televisie is bordkarton.

Over hoe de herinneringen komen: pratend.
Vielsalm, moi d'octobre.
Un petit feu rouge - pas le temps de se réaliser.
Met een zaklamp kamt hij de sporen uit onder de locomotief. Geen zelfmoord. Heeft het in elk geval in de officiële documenten nooit als zelfmoord aangekaart. Het slachtoffer zou op het allerlaatste nippertje nog geprobeerd hebben om zich te redden, werd geraakt door het linker voorstuk.
Geen aangename geschiedenis, merkt José op. Dan, lachend: c'est la vie, c'est la vie.
Met het spoor is het niet anders. Josy ziet een opmerkelijke overeenkomst. C'est le progrès, meent José - ses deux pieds dans le bois.
'C'est le progrès et c'est pas le progrès.' Dan een buitenopname. Sneeuw. Vandaag zit er één iemand in de zaal, een praatlustige dame die de regio kent. Wiltz is een dorpke, Weywertz kent ze niet. Weywertz kent ze niet omdat de spoorlijn al in onbruik was voor ze de regio leerde kennen. Ze heeft er een kennis wonen. Tussen Gouvy en Bastogne is nu een buslijn.

Josy begint dagboek notities bij te houden op
/a/ 10 april 2005
/b/ 10 maart 2003
/c/ 10 januari 2004
Om een voorbeeld te geven: wat hij vandaag zo allemaal gedaan heeft - ce que j'ai fait aujourd'hui. Met vandaag bedoelt hij
/a/ 6 april 2006
/b/ 10 april 2006
/c/ 10 januari 2006
Kwart voor tien, tijdstip waarop de filmploeg opstaat.
La cousine de Bruxelles. Etcetera. Conclusie: iedereen zou het moeten doen. Een dagboek bijhouden bedoelt hij.

'Des nuits, j'en ai fait des milliers.' Duizenden, zegt Josy. Et 'Comment tuer le temps?'
-manger un oeuf ou demi tartine, quatre kilomètres
-fumer une cigarette, vingt kilomètres

Als ge als machinist nog vijf jaar te gaan hebt - vous ne pensez pas encore.
Drie jaar. Ils restent quand-même trois ans.
Le jour ou vous reste une semaine, une semaine.
Vient le moment ou vous restent trois services. Et puis
arrive le dernier jour.
Le dernier jour. Dernier fois Rivage.
On passe à Vielsalm. Dernier fois Vielsalm.
On arrive à Gouvy. Dernier rallentissement.
Dernier arrêt.
Dernier arrêt.
Ca c'est quelque chose.

19u30 - luik twee van het Tamuraj project

Of ik een aansteker bij heb. Valéry steekt een sigaret op. Stress. Stress. In de filmzaal is de bekabeling verdwenen. De doorgang hoort afgesloten te worden. Astrid heeft buikgriep en ziet er niet te best uit. Ik sleur een ladder tot helemaal achterin de corridor, probeer eerst een blauwe lap stof. De tape houdt het niet. In de stockruimte vind ik een lap witte stof, proper, ongeschonden. Ik trek de lap achter het horizontale stuk van de regenpijp en haal het bovenste deel met een simpele wrong tussen een van de treden van de schuifladder door. Simpel, zonder tape, geen nagels, het gordijn blijft hangen en het is nog schoon op de koop toe. Valéry stelt de rookmachine in de corridor op. Arbad is spreker van dienst. Studeerde beeldcultuur en film in Antwerpen, een Master na Master opleiding aan de afdeling Pol & Soc. Lene hielp met het verspreiden van de flyers en hield zich ook met de digitale presentatie van de lezing van Arbad bezig. Joachim is candidaat om de vertoning te filmen. Marc en Ria springen binnen.
Het bezoekersaantal valt tegen, een 20-tal.

Marc informeert of de drankvoorraad op het project van Ryosuke berekend is. 'Japanners drinken graag en kunnen er niet tegen.' Grapje: de crox-bar is de kroeg met het minst aantal bierglazen ter wereld. Drie.
Floris met een bruine enveloppe. Of ik die aan Guido overhandigen wil. We bekijken de film van Elias Grootaers. Uit de corridor dondert een aan disco verwante sound. Ook dit keer zijn we het er met z'n allen over eens: 'Lignes' is een briljante film.
Over het project Emo-Synth van Tamuraj zijn de meningen verdeeld.

Carl werkt in Barcelona voor een porno-catering. 'Ge zoudt evengoed bloemkolen kunnen verkopen op internet,' meent hij. Naakte vrouwen vindt hij maar niets.