donderdag 26 juli

14u30

Georges Uittenhout en Annemie Vingerhoets zijn met een ladder in de weer. Gaetan wipt binnen.
Georges kruipt op de ladder en probeert een spot uit. Annemie houdt de ladder vast. Wat voor Georges een spot is, is voor Annemie een par-lamp, zo staat het ook op het etiket: parlamp E27.
'Ik denk niet dat we moeten werken met het licht uit,' meent Georges. Hij werkt voor het MuHKA, als tentoonstellingsbouwer heeft hij een pak ervaring. Met het licht uit zou betekenen dat er alleen het licht van die par-lamp is.
De modulaire ingreep die de stockruimte achterin afschermt wil hij graag tot tegen het plafond en de vloer moet kraakwit. Alles moet wit.
Van de sokkels zijn er niet genoeg. 'Een keer zoveel, minstens,' concludeert Georges. Het belang van die sokkels? Een sokkel is een basisvorm.
Ok. Goed. We stellen een lijst op van wat we nodig hebben. Een waterpas. Het is het eerste waar Georges aan denkt. Ge kunt maar beter die van u meebrengen, zeg ik. Pluggen? Steenboortjes? Hoh-hoh-hoh. Een klopboor? Maar dat hebben we. Voor de spaanderplaat haakjes en vijzen. Wat we niet hebben: dubbelzijdige tape en doorzichtige pushpins. Dubbelzijdige tape is handig, doorzichtige pushpins zijn nuttig.
Regen roffelt op het dak. We bevinden ons in de corridor. Het regent. Georges definieert de corridor als een psychologische doorgang, een buffer.
'Ik denk dat veel kunstenaars kwaad gaan zijn,' zegt hij. Hij bedoelt dat het natuurlijk niet wordt wat ze verwachten.
Op het woonerf is het gesuis van een fietswiel. Frips springt binnen. 'Ja, dat was me wat met Ryosuke gisteren,' roept ze.
'Die meneer Ryosuke is een grappige meneer,' beaam ik. We hebben amper contact met hem gehad, hij was de hele tijd door op z'n performance gefocust en de rest van het project gaat, verneem ik, via het gebruikelijke mailart circuit. Het is iets wat me vaker opviel bij lui die zich met mail art bezighouden, ze zijn zo vol van dat hele gedoe met mail art dat ze amper aandacht voor wat anders hebben. Mail art is tegenwoordig trouwens niet eens een kunstvorm, procentueel is van het hele zwik drievijfden bezigheidstherapie. De rest is een politiek geëngageerd en ideologisch segment en de estheten, in de mail art scene is dat een minderheid.
Ria merkt op dat Sjoerd ineens weg was. Vraagt of de tafel weg moet.