dinsdag 18 augustus

Vlooien, roepen Van Ryssen en Frips in koor. Zwart? Twee, drie millimeter? Dus zijn 't vlooien. Luizen zijn wit. Van Ryssen legt met handen en voeten uit hoe een luis er uitziet. Vlooien kunnen tot tachtig centimeter hoog springen, voegt hij er in de bijsluiter aan toe. Hij was al een tijdje in de hall bezig, toen ik binnensprong. 't Zomert, zelfs in de fabrieksruimte is het tamelijk warm. Thuis had ik eerst nog wat in Carver gelezen
"You'll see," I said.
"Shit," Vern said.
I followed him into the living room. We were jumpy. It gets us like that.
"You wait," I said.
Vern ground his cigaret out in the big ashtray. He stood beside his leather chair and looked at the TV a minute.
"There's never anything on," he said. Then he said something else. He said, "Maybe he has something there." Vern lighted another cigaret.
en bekeek het schilderwerk. Niets af. Eentje in grijze tonen, een ander witte toonaard, het grootste van de nieuwe reeks een totaalbeeld: het kopje, boeken, foto's. De grap: foto's in een voorts volledig naar de natuur geschilderd stilleven. Ik steek een sigaret op, rommel wat in de muziekkamer, breng de recentste mailarts op orde. Dan de auto in het nauwe kijkgat manoeuvreren, er is altijd wel iemand die met aan onverschilligheid verwante kijklust volgt of het ook dit keer lukt. In de Koningin Elizabethlaan is een lome sfeer. Ik passeer het MSK, neem de ring richting Dampoort.

We stellen een planning op, grijze verf, tape, Stefaan brengt de stock op orde. Bart van unit 5 steekt een handje toe, we verven de corridor, met z'n tweeën gaat het drie keer zo snel.