Gisteren de zwarte ruimte leeg gemaakt - wat naar het containerpark moet, sleuren we door de 21 meter lange corridor en kom ik een andere keer oppikken - waarna Juul meteen aan de slag gaat en de intussen weer grotendeels witte ruimte volstouwt met een waanzinnige hoeveelheid spullen, twintig keer meer dan we weggehaald hebben.
Rob had geantwoord op het mailtje, wat me ontgaan was. Misschien heb ik 't per vergissing gewist, zoiets gebeurt voor je 't in de smiezen had kunnen hebben. Myriam heeft me gebeld en er was een mailtje van Elisabeth. Om de waarheid te zeggen. Die waarheid is altijd een stuk erger dan wat ik me er bij voorstel, voor zover ik me er iets bij voorstel. Een blinde vlek? Wat ik weet en wat ik dacht te weten heb ik nooit op zo'n manier uit elkaar weten te houden dat duidelijk bleek wat is het een, wat het ander. Elisabeth is van de cultuurdatabank, ik ken haar niet - of ze in Brussel woont? is ze blond? Carver gelezen, Gombrowicz, Fante? Een brunette. In mijn verbeelding is ze minder knap dan ze is, ze heeft kwaaltjes. Wat doet Elisabeth als ze in Brussel wandelt? Naar Brussel Centraal of heeft ze een auto? Van Elisabeth weet ik niets. Ik ken haar niet. Af en toe stuurt ze een mailtje. Andere vorm dan dat mailtje heeft ze niet. Het is haar taak: mensen als ik, die ze niet kent, op de hoogte houden van het belang van de cultuurdatabank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten