Het keukentje is op orde. Er zijn wat vlekken op het barmeubel en een portfolio van Jerry Galle die ik in het kantoortje opberg waar ik een enveloppe van Lysandre aantref. Veel kijklustigen verwachten ze niet vanavond, verneem ik van Gunnar, het lief van Fran, de meeste mensen komen naar de voorstelling op woensdag. Ze hebben opgesteld in de grote zaal, twee rijen stoelen, een videoprojector bovenop de stelling en een tafel voor de technische ploeg. Ergens op een plek in het compartiment ter linkerzijde, vlakbij de muur, staat een emmer, ligt een dweil. Fran heeft een donkerrode kiel aan.
Wat voor rood is het rood van de donkerrode kiel? Geen idee.
Marloes is meerkleurig, draagt een groene trui en een zwarte training met een rode streep op de broekspijpen. 7 kijklustigen. Ze beginnen eraan.
actie 1. Bewegingen in contrapunt. Geen muziek.
actie 2. Elk met drie kopjes wit hotelporselein. Vocaal duo.
actie 3. Een intermezzo. Eerst verdwijnen ze in de videoruimte. Als ze een ogenblik weer tevoorschijn komen, staan ze gedurende een 20-tal seconden om zich heen te kijken waarna ze weer in de videoruimte verdwijnen.
actie 4. Marloes dweilt, Fran surveilleert, geeft aanwijzingen. Muziek, een song van Lhasa. Fran speelt met een witte plastiekzak, danst, dartelt, maakt brede pirouettes, een vlag, een wimpel, schuimvlok, wolk. Marloes dweilt, belandt in het compartiment ter linkerzijde. Het dweilen gaat over in een roterende beweging. Fran en de witte wimpel. Ze verdwijnt in de videoruimte, Marloes geeft hier en daar nog een extra toets aan de vochtig glimmende betonvloer.
actie 5 Marloes. Ze heeft een baal witte bloem in het groene truitje, bijna alsof ze een baby draagt. De bloem ploft op de natte vloer. Ze vleit zich neer naast de witte bloem. Halve minuut. Herhaling van deze handeling. Dan Fran. Fran klemt de bloem in haar armen, de bloem gutst over de rode kiel, gutst in en over het truitje. Herhaling van deze handelingen. Muziek. Plots is er weer muziek, dit keer iets van Muse. Ze sleuren aan een zak met meel, driekwart vol, kieperen de hele zak midden de vloer. In dat witte landschap worden twee zwarte ventilatoren geplaatst. Wat Fran doet. Ze gaat midden de luchtverplaatsing staan, heeft een witte plastiekzak om elke arm. Een ogenblik later knielt ze, half vliegenier half madonna. Marloes stort nog meer bloem over de vloer uit. Een late toeschouwer springt binnen, neemt plaats op de tweede rij. Marloes werpt zich in het meel, heeft wat later een plastiekzak over haar hoofd en torst de kleinste van beide ventilatoren op zo'n manier dat je de indruk krijgt dat het een kruisbeeld werd, een ritueel object, iets met niet nader te preciseren betekenis. Opflakkerende handelingen, kort, een herhaling van vorige handelingen, halt, stop, nieuwe handeling, stop. Ze liggen beiden op haar rug in het meel, Marloes ter linker-, Fran ter rechterzijde, en zingen een liedje:
tu ne vois pas cet orage
qui prend tout mon courage
Een videobeeld licht op. De film bestrijkt de volledige achterwand: water en aan de horizon her en der bomenrijen. Marloes smeert de witte bloem over haar gezicht. Fran knielt en smeert de witte bloem over Marloes. Marloes smeert de witte bloem over Fran, wentelt zich in het meel, erotisch. Fran hurkt, Marloes veert overeind, hurkt. Zo eindigen ze waar het begon: ze gaan liggen, liggen in het meel, veren overeind, zitten in een gestileerd contrapunt waaronder het ostinato van een fritselende plastiekzak te horen is. Een herhaling van hierboven beschreven handelingen tot ze in gezamenlijke tred naar het beeldscherm stappen, langzaam, en zich tegen het water aanschurken.
De film dooft uit. Marloes verwijdert zich, Fran blijft vlak tegen de muur staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten