Naar Antwerpen gereden. Naast kamionnetje gereden. Het reed op het buitenvak en op het middenvak. De altijd blije berkjes kwamen een kijkje nemen. Ik had er best zin in, at een broodje. Of 't eiersalade was of wat anders, daarover waren ze nog in beraad. Aan het Zuid is er een nijdig Marokkaantje. Het moeialletje draait zich om, lijkt van plan om me een lesje te spellen. Bij Bunuel was hij over de stoeprand gestruikeld. Ik berg op wat over het integratiedebat geschreven werd. Er is geen multicultureel modelletje. Mahrebijn, flamingard of maatpak, met holbewonertjes ga je niet aan tafel zitten. In de Verbrande Entrepotstraat beland ik op het atelier van Els Nouwen. Gekke schilderijen. Leuk plekje. Georges woont op het tweede. Hij is er niet. Aan het laatste kruispunt van de Kloosterstraat zit hij op een fiets. Hij komt van het MuHKA, stel ik me voor, dat is vlakbij, spoedt zich naar een plekje waar wat te bikken is. Ik ga rechtsop, passeer de plek waar een ogenblik eerder het multiculturele modelletje aan duigelen ging. Van het conflict met de Mahrebijn bleef alleen een stoeprand. Het genummer neemt een eeuwigheid. Zouden de slachtpartijetjes die mee aanschuiven een rugnummer hebben?
Zon, een prachtige dag. Naar het landhuis gereden. Bart en Judith hadden het over het landhuis gehad. Wat ze over de plek wisten, had me nieuwsgierig gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten