vrijdag 13 mei 2011

varia

Doordat in de jungle van Indonesië veel wilde dieren leefden, leerden de Indonesiërs zich een zelfverdediging aan die zich onderscheidde van iedere andere vorm van zelfverdediging. Zij begonnen namelijk de bewegingen van dieren te imiteren. Deze bewegingen werden steeds verder aangepast en geperfectioneerd. Waar de meesten het in ieder geval wel over eens zijn is dat de Pencak Silat zijn oorsprong heeft in West-Sumatra bij de Minangkabau. De oudste bekende stijlen, zoals Silek Tuo, Silek Pauh, Silek Kumango, Silek Seteralak en Silek Lintau, zijn alle afkomstig uit deze streek en worden nog steeds onderwezen.

Dat lees ik in Wikipedia. Je moet google maar eens aanklikken, had Marc gezegd. Negentien jaar geleden is hij met Pencak Silat begonnen nadat hij eerst wat andere gevechtssporten had uitgeprobeerd. Hij is op het feestje van Ann. Ann is jarig. Ze hadden elkaar een dag eerder ontmoet, 's avonds laat, en hij had wel zin om in croxhapox langs te komen. Ann had voor wat versnapering gezorgd, pikante olijven, aardbeien en chips en druiven, de stoelen staan op het woonerf, er werd een kleinigheid gedronken en Nina banjerde door het uitspansel. Later belanden we in het Spaans Huis en het is hier dat Marc over Pencak Silat begint. We hebben de bocquerones fritos besteld, een voorgerechtje, en de pinchos morunos en als gebruikelijk komt een enorme hoeveelheid salade en friet mee op tafel. Ze kijken niet op een aardappel. Aan een belendende tafel zitten vrienden van Guido. De zoon is naar het project van Floris komen kijken. Marc vertelt dat hij op een keer, tijdens de Gentse Feesten was het, het jaar is zoek geraakt, hij was zo zat dat hij vijf benen voor drie had, lastig gevallen werd door een groepje dat het wel geinig vond om hem wat te gaan jennen. He, riepen ze, he. Hij kreeg een duw. Ze hadden er zin in. Hij kreeg nog een duw. Ze hadden verwacht dat hij omver ging tuimelen, zo zat was hij, maar dat gebeurde niet. Van het een op het andere moment stond hij rakelings overeind, stak een arm voorwaarts. De belager ging overstag, krabbelde overeind, ging opnieuw ten aanval. De gesprekspartner schrijft een gebaar met wat in een klauw veranderd is, stuiptrekkend belandt de belager op het straatdek, mensen verdringen zich om het handgemeen.
De stijl die hij beoefent staat bekend als witte duif, mer pati puti. Dodelijk effectief. Dat zegt hij alsof het er voorts weinig toe doet.
We belanden in een keet aan de Ottogracht, drinken een biertje.

Les fatalités de l'amour. Force, désir, contrainte, confrontation, repulse, vide, imbécilité.

Dat heb ik het notitieboek geschreven: force, désir, contrainte, confrontation, repulse, vide, imbécilité. De bedoeling herinner ik me niet. De woorden hebben een gesprek gehad. Er is een reden geweest. Les fatalités de l'amour, dat heb ik niet zomaar opgeschreven. Ik ging er van uit dat ik mij ongetwijfeld wel zou herinneren waarover we het hadden gehad. Het pakt anders uit. Ik herinner mij niet waarover we het hadden. Force, désir, contrainte, confrontation, repulse, vide, imbécilité, zo staat het in het boekje.

Adrien

'Les punaises...' Imagine toi: les punaises. C'est Adrien qui le dit: pourquoi conserver un oeuvre d'art.
Est-ce que un oeuvre peut ne pas être d'art? C'est Adrien qui le dit. 'A partir du moment ou on le répresent on le donne une importance et on se trompe.' Of neem Descartes. Eerst schrijft hij: je pense, donc je suis, en wat later, in hetzelfde traktaat, drie bladzijden verderop: Dieu existe parce que c'est comme ça.
Het urinoir van Duchamp, de dictaten van Szeeman en Hoet. Of neem Fabre, de kunstenaar als farce.

Geen opmerkingen: