Aukje is met een frame van 300 op 200 centimeter bezig. Zie foto. (a) Jelle en ik zoeken plastic. (b) Aukje neemt het schilderij uit de verpakking en (c) Voorzichtig rolt ze het schilderij open. Op een stoel (d) Stoel. Op een stoel vlakbij kwam een plamuurmes te liggen. Jelle deponeert dingen op (d) Stoel. De poort bleef open staan. Op het woonerf is zonlicht. Aukje (e)
(e) Aukje verwijdert de stukjes hout. Het doek, 200 op 300 cm, is niet goed geniet. Ze vergat één zijde te nieten. Dus moet alles opnieuw. Ze verwijdert de stukjes hout. Het doek mag vooral niet té strak komen te staan. 'Bang dat ik het kapot trek,' zegt ze. Jelle
'kom je even helpen met de flatscreen?' vraagt Jelle. Hij is in de videozithoek bezig. Weet je van de truc met de koffiefilter, had Johan De Wilde hem laatst gevraagd. Ja, hij wist van de truc met de koffiefilter. Dit keer gebruikt hij een enveloppe.
Iemand heeft me gebeld, merkt Jelle op.
Iemand heeft Jelle gebeld. Tijana? vraag ik.
Of haar agent?
Tijana zou morgen om twaalf uur langskomen, had de persoon gezegd die hem opbelde.
Aukje heeft net uitgelegd dat ze voor de schilderijen die ze dit keer toont geen wit gebruikte. Ze bracht de olieverf dun aan, transparant, en maakte hierbij gebruik van citrusterpentijn.
Paulien Oltheten, twee boeken. Theorie van de straat/Theory of the street, een editie uit 2007. NA Publishers. Collector's item waar ze drie exemplaren van bij heeft. Eerste zin: Laten we Paulien Oltheten even vergeten. Laten we ons in het diepe storten, we zien wel wat ervan komt, dat doet Paulien tenslotte ook. Het andere boek, een recentere publicatie, is Photos from Japan and my archive.
'dat video altijd zo'n gezeik is,' merkt ze op
Het renderen van 3 minuten neemt een uur. Toen ze het een eerste keer probeerde en het renderen niet alleen afgerond maar ook op een geslaagde onderneming leek, verscheen er toch nog het woord denied. Aukje is met
In het Stedelijk, verneem ik van Paulien, had ze twee dagen te wachten. Voor ze aan de expo beginnen kon. Ze had twee dagen te wachten omdat ze aan het latexen waren.
We bellen DHL. Eén schilderij werd over het hoofd gezien. Bij Stigter Van Doesburg in Amsterdam bevindt zich kortom een schilderij dat Aukje graag aan haar crox-expo had willen toevoegen. Dus bellen we DHL. Dat wil zeggen Aukje belt en verneemt dat het drie dagen neemt. Dus belt ze Stigter Van Doesburg. Daar hebben ze een visa card. Stigter schiet voor en wij vergoeden asapamente. Hiermee gaat DHL al meteen vanavond het schilderij oppikken en hebben wij het morgenvroeg.
Twee in New York gedraaide films. Links: twee push hands dansende mannen, Seward Park, early winter. Zagen dat ze gefilmd werden en deden gewoon door. Rechts: twee dames doen een walsje. Sunset Park, early winter. Wisten niet dat ze gefilmd werden. Een mooi park is dat, merkt Paulien op.
Aukje echter is nog nooit in New York geweest.
Luchtzakken. Paulien meent dat het een Belgisch woord voor parachutes is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten