Messieurs et Mesdames, voyez donc içi l' avenue Docteur Persoons à Willebroek. Donc içi l'ancienne avenue Docteur Persoons à Willebroek.
De Dr. Persoonslaan situeert zich op 51° 03' 29" N en 004° 21' 35" O, loopt parallel aan de evenaar en heeft met de evenaar ook nog gemeen dat ik er nooit geweest ben.(2) Voor de plaatselijke bevolking, van wie tegenwoordig lang niet iedereen inboorling genoemd zou kunnen worden, bevindt de Dr. Persoonslaan zich tussen twee makkelijk te situeren herkenningpunten, een brug en een watertoren. Op de foto hierboven ziet u de watertoren. Aan het andere eind van de Dr. Persoonslaan bevindt zich wat een beweegbare oeververbinding genoemd wordt. Beide herkenningspunten zijn er ook nu nog, de in 1947 gebouwde bakstenen watertoren in de Kapitein Trippestraat en de brug over het kanaal Vilvoorde-Boom.
Van 27 februari 1969 tot 27 september 1975 documenteert Georges Perec la rue Vilin, een straat in Parijs vlak bij de oostelijke curve van de périférique, die met nog wat andere straten plaats te ruimen had voor een bouwproject. [L'infra-ordinaire, p. 15-31; Editions du Seuil, 1989] Jeudi 27 février 1969, vers 16 heures La rue Vilin commence à la hauteur du n°29 de la rue des Couronnes, en face d'immeubles neufs, des HLM récentes qui ont déjà quelque chose de vieux. [ ] Afbraak, renovatie, grondwerken, het werd het immo-moto van de tweede helft van de 20ste eeuw. De tweede wereldoorlog had uiteraard een en ander grondig voorbereid. Van Sint-Idesbald tot Maasmechelen, overal waren hele stadswijken met hallucinante efficiëntie van de kaart geveegd. Vastgoedmakelaars hadden het zich niet beter gedroomd kunnen hebben. Tot midden jaren zeventig was er bovendien geen decreet, dat kwam er pas in 1976, dat toezag op de bescherming en instandhouding van stads- en dorpsgezichten. Het waren de wilde jaren van de vastgoedsector. Niet alleen aan de Belgische kust zorgde het voor een ravage waar de verwoestingen van Wereldoorlog Twee kansloos voor onder deden. Grote delen van de beruchte Atlantic Wall werden net in de jaren zestig gerealiseerd, maar hoe grondig ze het ook deden, het bleek slechts het begin van een niet te stillen vastgoedhonger waarbij alles wat niet onder het decreet van 3 maart 1976 viel in aanmerking kwam om afgebroken of, en hiermee kwam het landelijke erfgoed niet beter weg, gerenoveerd te worden.
De foto van de Dr. Persoonslaan werd eind jaren zestig genomen, vermoed ik, of halverwege jaren zeventig, niet vroeger in elk geval, wat die ene auto rechts voorin aangeeft. Het is de époque waarin aan de Belgische kust zowat alle art nouveau en art deco huizen tegen de grond gaan en op toonaangevende manier door weinig smaakvolle flats vervangen worden. Een vergelijkbaar scenario deed zich voor in de Dr. Persoonslaan, al is het sloopwerk ongetwijfeld van latere datum. De architecturale en stedebouwkundige vernieuwing toont vooral postmoderne ingrepen van recente datum, het wegdek is beduidend smaller, aan weerszijden kwamen fietspaden en tot karakterloze units verbouwde woningen met middenstandersactiviteit op het gelijkvloers. Het uit donkerrode baksteen opgetrokken pand links voorin, wat een postkantoor zou kunnen zijn(3), heeft nu een in een zorgwekkend gebrek aan finesse opgetrokken mikmakkerig gelijkvloers waar een filiaal van De Voorzorg gevestigd is. Het belendende pand, een winkel zo op het eerste zicht, is met de grond gelijk gemaakt, maar niet alleen het belendende pand werd met de grond gelijk gemaakt, van de archaïsche huizenrij die het decorum van midden vorige eeuw ademt, rest weinig. Auto's domineren het straatbeeld.
(1) De postcode, in voege sinds 1969, ontbreekt. De foto kortom is voor die datum, meer dan waarschijnlijk tweede helft jaren zestig.
(2) Waar ik wel geweest ben. In 1974.
(3) Iemand ontcijfert het opschrift aan de gevel van het bakstenen gebouw: in de jaren zestig hadden ze hier het Gemeentelijk zwembad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten