plekken #10

N°39 Canet de Mar (ES). Vista parcial. Vue partielle. Partial view. Serie Ii - Nùm. 633. Geadresseerd: Barcelona a 30 8-67, Tu Souvenir, Alfonso Riv[ ]. Ansicht gehavend aan voor- en achterzijde. Hallucinant. Het was werkelijk onmogelijk om me voor te stellen dat ik het er langer dan een dag had kunnen uithouden. De eerste avond lag ik met een rommelige maag naar scheuren in het plafond te staren. Ik had me uitgekleed, m'n spullen niet uitgepakt, op wat toiletbenodigdheden en het schriftje na waarin ik 's ochtends op het terras van een pasteleria een reeks alfabetisch geordende waarnemingen genoteerd had. Uit een van de kamertjes op het eerste, vlakbij, kwam een stem die op het eentonige, verongelijkte gepiep na bijna zonder expressie was en het gejammer van een freule die er om wat voor reden ook geen zin in had. In de gang op het eerste was geen toiletruimte en het uitzicht op het strand beviel me niet. Dat was het zo'n beetje, vond ik. Drie uur eerder hadden twee dames in een witte Skoda me naar het haventje gebracht. Dat bleek verder van het centrum vandaan dan ik hebben kon. Ik stapte het hele eind terug tot Espigo, waar ze links van de kustweg een camping hebben, belandde in een wijk die Las Carolinas heette, passeerde nog een camping en overwoog om een late bus naar Barcelona te nemen. In een keet met blauwe badkamertegels bestelde ik een biertje, verorberde de aardappelomelet waar een homp brood bij geserveerd werd en vroeg aan de waardin of ze een pension in de buurt hadden. Bij de koffie serveerde ze iets wat op zure room leek. Nougal heette de plek. Ik schreef het op en ontdekte dat het zich in een doodlopende straat halverwege de helling bevond. Een half uur later hing ik boven de wc-pot. Met het gezeur van dat tragikomische stel in de belendende kamer dreigde het een lange nacht te worden. Ik trok wat aan, liep de gang op - iemand had midden de corridor op de vloer gekakt, wat me aan dat smerige hotel in Quartier Latin herinnerde, een halve straat verwijderd van de plek waar ze het hoofdkwartier van Charlie Hebdo hebben - en merkte dat er een doorgang was naar een terrasje met uitgedoofde potplanten, vanwaar je in het duister over de daken van de urbanisatie kijken kon. In de diepte was het geluid van een scooter te horen, wat later het blaffen van een hondachtige wat meteen door twee, drie soortgenoten beantwoord werd, waarvan er zich eentje net om de hoek bevond. Aan de balie zat niemand. In het duister ging een trap van het hoog boven het strand gelegen stadsgedeelte achter witte muren en met vetplanten begroeide rotsen naar de kustweg. Eenmaal aan de spoorweg, die er achter een schuurtje doorging, stuitte ik op het eerste spoor van een tekst, wat ik opschreef zodra ik weer op m' brits zat. Toen ik het opgeschreven had, viel de gravure op die boven de smalle schrijftafel hing. Het zeurderige gebrom van de ellendeling in de belendende kamer, ik was er intussen van overtuigd dat het achterwerk van de dikzak vol zweren stond, had een onmiskenbaar Italiaanse tongval gekregen, hoewel ik hem eerst voor een Pool gehouden had. Mama mia, il posto, il posto, verzuchtte hij luidkeels.

N°5 Charleroi. Complexe Sportif Rue des Olympiades. BEL 631. Editions de Mario, Yvoir-s-Meuse. [Imprimé en Italie].

N°19 Willebroek. Klein Willebroek, Brug met Sashuis.