Milledju, dat spel van United marcheert niet. De monitor, die van Stijn. Godverdegodverdegodver, 't is altijd iets met die machinerie. Als 't niets is, is 't ook iets, ge zoudt er zot van worden. Verstaat ge, zei Stijn beleefd, op die knop moet ge drukken. 'Den deze?' vroeg ik onnozelweg. 'Dat hier,' zei Stijn zonder spoor van stemverheffing, 'is de knop waar ge op drukken moet.' Hij wees voor het gemak de grootste knop aan, in 't midden. Dat is niet moeilijk, dat is gemakkelijk, zei ik, van Dinges imiterend. 't Liep tegen middernacht. Romain en Frederik stonden naar de filmpkes van Martin Singer te kijken. Om u een kriek te lachen, die filmpkes. 'Dus met die knop zet ik het spel aan,' zei ik, voor alle zekerheid. 'Met die knop zet ge het spel aan,' zei Stijn. Hij voegt er aan toe dat hij zich beklaagde dat hij het ding gekocht had, een mens doet somstijds dwaze dingen. 'En dan drukt ge op die knop,' zei Stijn. 'Bedoelt ge die knop of die knop of die knop,' zei ik. Stijn leek de vraag niet te begrijpen. 'Er zijn drie knoppen,' begon ik te preciseren, met licht verende tred het pad der kennis bewandelend, 'bedoelt ge de middelste of bedoelt ge een van die andere knoppen.' Stijn was mee. 'De middelste.' Allez vooruit, de middelste, de 'minknop'. Door het indrukken van die minknop staat het beeld in positie. 'Veel beeld is er nochtans niet te zien,' neuzel ik. 'Dat is omdat ik het machine niet gekocht moest hebben,' geeft Stijn toe. Geen gezever, we staan een stapke verder. De middelste knop ter linkerzijde ingedrukt hebbende, hiermee het beeld in positie gebracht hebbende, wenden wij de op stompzinnige en brutale wijze door onwetendheid verblinde blik naar het toetsenbord ter rechterzijde. Hier doet zich een nieuw probleem voor, ook Stijn is er nog niet helemaal uit wat hij er precies van denken moet. 'Eerst moet ge de play-knop indrukken' - dat spreekt vanzelf - 'maar zoals ge zult zien,' expliceert Stijn, 'gebeurt er niets.' Juist, ja, inderdaad, was te verwachten. Slimme vraag: waarom zoudt ge die knop aanraken als er toch niets gebeurt. Nuchter antwoord. Als ge wilt dat het spel speelt moet ge op de play-toets drukken anders speelt het spel niet. 'Dat meent ge niet,' grap ik. Toch toch. Het rare is, legt Stijn uit, ge drukt op de play-toets en het spel marcheert niet. 'Maar allez, dat meent ge toch niet,' zeg ik. Toch toch. Stijn preciseert. Ge moet eerst twee keer op stop drukken, snel na elkaar, dan even wachten en opnieuw op play drukken. Dan doet hij het wel.
Waar en wanneer hebben we dat nog meegemaakt.
zondag 2 september 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten