zaterdag 8 september

ochtend

Op. Ik krabbel overeind. Het ochtendlicht is een zwembad van ondiep en grijs licht. Ik waad door het grijze ochtendlicht. Buiten is een stille ochtend. De ontlasting gebeurt in een variant op Duchamp.

voormiddag

Ik neem de inbox door. Anja, de secretaresse van Philippe Vandenberg, belt me. Ik ben snipverkouden, drink zoethoutthee en slik een tablet echinaforce. Aan de telefoon hoor ik Philippe op de achtergrond, hij formuleert een of andere bedenking.

middag,
een aangename herfstdag

De routine. Handelingen. Gebruikelijke handelingen, de volgorde is irrelevant. Elke dag, elk uur, elke eeuw brengt een opeenvolging van identieke handelingen.
Drie uur of vier seconden of vijfhonderdduizend jaar na de feiten, de feiten zelf zijn onveranderd, of ze belangrijk zijn of niet is irrelevant.

Op het pleintje spelen kinderen. Ik ruim de troep op die na de vergadering van gisteravond in de mediaruimte bleef en naai een knoop aan het jasje. De stoelen verhuizen naar de hall, de planken die als tafelblad dienst deden naar de corridor, straks komen ze in de stockruimte terecht, de schragen belanden tegen de voorzijde van de kubusruimte. In crox2 dezelfde handelingen als gisteren en eergisteren. Routine. In crox3 eerst het werk van Benault, dan de muzieksculptuur van Bart Vandevijvere en het zaallicht. Inpluggen van de draadloze netwerkverbinding. In gallop naar een krantenwinkel. Aan de Dampoortbrug Anna en Michaël, net terug uit Amsterdam.
Bezoekers uit Frankrijk. Het dochtertje van Hans De Meulenaere lacht zich een kriek met de filmpjes van Martin Singer.
Telefoon van Anna. De tekst is af, ze is er heel erg blij mee, zegt ze.

Je opent een deur, een ogenblik later waait ze dicht.
Het afval dump je in een containerpark, ook het meubilair.
Je buigt je over het fietsslot en er is iemand die je spreken wil.
Tegen sluitingstijd komt Wim De Waeegeneer aanstappen.