dinsdag 8 januari

We hadden afgesproken in de mediaruimte maar daar is het rond deze van het jaar te koud om langer dan paar minuten stil te zitten. Een factuur van Telenet kwam in een van de bloempotten met zand terecht en de aan Sophie Blanchet geadresseerde mailart poster - P.O. Box 975 te Miami Beach, 33119 Florida - werd ongeopend geretourneerd. Het handschrift op de voorzijde is dat van Frips. De postzegel werd afgestempeld op 16 november 2007 te Gent X. Wanneer het stuk in Florida aankwam, valt niet uit de zending af te leiden, wel dat het ginds de status UNDELIVERED kreeg en dus teruggestuurd hoorde te worden.
In crox3 is niet zo heel erg veel veranderd. De VHS Panasonic staat op een statief, de lens diagonaal op de ruimte en achterin het landschap ligt een bruine trui. Rob springt binnen, wat later Peter Morrens en Ruth en Oolf. We stappen naar Het Gouden Hoofd. Vlakbij Het Gouden Hoofd hebben ze het straatdek afgespannen. 'Had je toch niet moeten doen,' grapt Oolf. Ik ben niet meteen mee.
In Het Gouden Hoofd is een gezellige drukte. Achterin, in de tweede ruimte, in een warme met donkerrode bloemen afgewerkte kamer, hebben ze een tafel vrij. Het gesprek komt op het boek van Morrens. De titel van het boek, wat Ruth die de layout doet niet wist, is 'Een helft van het werk', zelfde titel als crox 211 (is na te vlooien in de Timetable jaargang 2007 op www.croxhapox.org). Op een laptop (het bureaublad toont het geveltje van een juwelierszaak, RUTH Briljant Diamonds Jewelry Watches) inzage in de stand van zaken. Ruth ging aan de slag met een doos vol tekeningen, foto's en ander materiaal, beelden en tekstfragmenten die met elkaar gemeen hebben dat ze geen van alle als op zichzelf bestaand kunstwerk bestaan. Niet uitgevoerde projecten zoals De Benen (foto's van benen van Japanse dames) en Dezelfde (een reeks zelfportretten, Alle Zelfportretten, dus ook - voorbeeld A - het portret dat iemand anders van de kunstenaar maakte en - voorbeeld B - het portret van iemand die op de kunstenaar lijkt), kortom werk dat om een of andere reden niet af raakte of niet verwezenlijkt werd en nu met dit boek, dankzij het boek, een definitieve vorm krijgt. Een honderdtal recente Point Blank quotes. Lijstjes: woorden, favoriete citaten, een top X van films, angsten en het bij dergelijk project onvermijdelijke Enzovoort, bijvoorbeeld: een interview (het zou om het verslag van bijvoorbeeld een gesprek met Jeroen Laureyns kunnen gaan).
Van Paul Auster komt het bij Faber & Faber Ltd uitgegeven Leviathan op tafel, een lijvig boek waarin Auster werken van Sophie Calle incorporeert (van Sophie Calle bij Actes Sud het in 2002 gepubliceerde 'Des histories vraies', het is Marie Zolamian die me het boekje toestopte, een cadeautje zei ze, omdat zij en Antoine en Yannick heel erg blij waren met het project dat toen net afgelopen was). Intussen weten we ook al dat Peter en Ruth de prepress van 'Een helft van het werk' niet voor eind februari rond krijgen, dus in de chronologie schuift het door naar NR 10 en een vermoedelijke publicatie begin mei eerstkomend.
Ruth moet ervandoor. Peter heeft best wel nog wat tijd voor nog een rondje. Hoe 't in Lier loopt, vraagt Oolf. We zakken onderuit, klinken, met een derde Orval op rij begin ik al wat scheel te kijken.
In Voorkamer is hij niet zo vaak geweest door de vele sterfgevallen. In Antwerpen is Catherine van de sokken gereden door een trucker die z'n gps aan het instellen was. Leo, z'n vader, is met bouwverlof in de eeuwige jachtvelden. 'Alweer een stielman minder.' Die borrel hadden ze nog niet verteerd of er was alweer een sterfgeval. 'Leo heette officieel Victor want zijn broer heette Victor maar die is op z'n derde gestorven.' Dat kwam zo, vertelt Morrens: 'De vader van Leo, bevriend met koning Alcohol, ging de naam van de pasgeborene aangeven op 't stadhuis en zei 'Victor'. Allez, zeiden ze op het gemeentehuis, Victor, de vorige heette ook al Victor.'