woensdag 16 januari

Met een baggermachine in de inbox. Wat een mens al niet te lezen krijgt, hallelujah. Telefoon van Thomas Bogaert die wil weten of vast tapijt mogelijk is. Rood. Hij wil een rood tapijt. Hoeveel het kost. Zoveel kost het, zegt hij. Ja, dat is mogelijk, zeg ik. Het kost geen stukken van mensen. Dan Sarah en of ze nog wat balsahout kopen mag. Joris heeft het document ontcijferd dat ik hem gisteren zond, het zou om een dringende betaling gaan. Ik geef groen licht om de betaling uit te voeren. Er is een mailtje van Joop die laat weten dat ze een fantastische openingsavond hadden. Dankzij Tamara Van San kom ik aan het programma van Secondroom. Dat programma ziet er best interessant uit.
Nieuwsgierig naar het vervolg op bladzijde 524 (Witold Gombrowicz, Dagboek) open ik het volume dat dankzij het donkerblauwe leeslint vanzelf op blz 524 en 525 openvalt. Onderaan laatstgenoemde bladzijde volgend fragment: 'Zou de criticus die op deze wijze bij de persoonlijkheid van de auteur aanknoopt, niet ook zijn eigen persoon ten tonele moeten voeren? Analyses, zeker, synthesen, ja, ontledingen en parallellen, wel, voor mijn part, maar laat het toch organisch zijn, volbloedig, met de adem van de criticus zelf, met eigen stem gezegd. Critici! Schrijf zo dat men na het lezen weet of het door iemand met blond of met bruin haar is geschreven!'
Ik spring in het sputterende karretje en rij naar het woonerf. Voor de croxpoort staat een witte camionette met Duitse nummerplaat. Britta en Markus laden de in houten bekisting verpakte schilderijen en tekeningen uit. Markus werkt voor het transportbedrijf Kölner Flitzer. In crox3 zijn Sarah en Jelle bezig. Een jonge straathond, de hond van Jelle en Sarah, Rund heet ze, verdedigt het verworven territorium en blaft. Dus dat kommetje water is voor Rund.
In de zaal achterin is niet zoveel veranderd. Rund, een teef eigenlijk die Bonnie heet, kwispelstaart. Sarah en Jelle hebben het overbodige materiaal in de corridor gestockeerd. We belanden aan het barmeubel, luisteren op Urgent naar de kinderradio en drinken koffie. Britta is bezig in de grote zaal. Ze komt er bij zitten en vraagt wat het woord 'croxhapox' betekent. 'It sounds,' zegt ze, 'as something a magician would say.' (abacadabra & etcetera) Dus wat het woord croxhapox betekent. Dat het niets betekent, een bedenksel is, een verzinsel, een onomatopee desnoods, iets als holderdebolder wat het ook was trouwens, dat de link met 'croque' voordehandliggend maar tegelijkertijd al te voordehandliggend is, dat het als naam van een androïde voor het eerst opdook in een brief van schrijver dezes, de brief was geadresseerd aan Guido De Bruyn die het aanvankelijk trouwens niet eens zo'n goeie naam vond, en dat je dus ook simpelweg op www.croxhapox.org naar de encyclopedie kan surfen en daar het negenletterwoord croxhapox aanklikken. Het dialect uit regio Keulen zou een Vlaams trekje hebben. Britta bespeurt een zekere verwantschap.
Rund is gek op kaas. Is gek op alles wat eetbaar is, lacht Sarah. Sarah moet ervandoor, heeft nog wat boodschappen te doen, Jelle trekt zich terug in crox3. Britta heeft amper wat bagage bij, een kleine rugzak en een lichte en een wat zwaardere koffer, koffer kan je 't eigenlijk niet noemen, draagtassen waar net genoeg in kan om een verblijf van vier dagen rond te maken. We stappen naar Flandria Hotel in de Barrestraat. Het behangpapier in de lounge is een wereldkaart. Tristan da Cunha gaat schuil achter de rugleuning van de sofa. Andere plekken veranderden in toeristische resorts, de Maladiven zuidwestelijk van Indië, de Comoren, het aan Frankrijk toebehorende eiland Reunion, de Canarische en de Kaapverdische eilanden.
Van Flandria Hotel wandelen we via Klein Turkije naar Fillaert aan het Sint-Michielsplein.
Later, in de mediaruimte, komt het gesprek op Ronny, Rund (meer algemeen) of Ronny (voor de intimi), de hond van Sarah en Jelle die eigenlijk Bonnie heet. Rund mag niet aan of in de vuilnisbakken zitten en los van schijten en andere onvermijdelijke neveneffecten is rotzooien in de vuilnisbak net een van haar favoriete bezigheden. Als ze thuiskomen, Jelle en Sarah, en Rund kwispelt, dan weten ze dat Rund niet in de vuilnisbak zat. Rund verwacht geen straf, is blij en kwispelt. Als Rund wel aan de vuilniszak zat, laat hij het kopje hangen. Hij verwacht straf, is niet blij en laat het kopje hangen. De mens echter heeft geleerd om te doen alsof. Het is het probleem van de actuele kunst, het alsof, het is alsof, alsof iemand iets te doen had en er eerst een heikels eind over te theoretiseren heeft.
De actuele kunst moet bevrijd worden van elke vorm van theorie. Verban theorie naar het verre en desolate Antartica. Experimenteer met theorieën allerhande in het desolate en witte landschap van Antartica. Hou op met het over kunst te hebben. Verban die theorie naar de verste uithoek van het sterrenstelsel.

21u, Het Gouden Hoofd

Thaïse curry x2
Witloof in hamrolletjes x1
De Spa bruis wordt in een glas van Duralex geserveerd. Wat Britta zo bijzonder vindt aan België is het gele licht, 'the yellow light of Belgium'. De straatlantaarns in België hebben een geel aura.
In Keulen, zegt ze, kan je in bars waar je nooit eerder kwam makkelijk een babbel hebben met de stamgasten, het is er de normaalste zaak van de wereld. Is ook het leuke aan Britse pubs, meent ze.
'It depends on your own behaviour, I think,' zegt ze.