zaterdag 19 januari

Soms probeer ik er aan te ontkomen, aan een ochtend die met het doornemen van de inbox begint. Soms probeer ik er niet aan te denken als afwas die je opzettelijk over het hoofd ziet. Vandaag zijn er weer zoveel berichtjes dat ik met het lezen en beantwoorden ervan over de middag heen tegen het uur aanbots waarop ik met Britta afgesproken had - wat we ingecalculeerd hadden. Ze zou wat tijd nemen, had ze gezegd, om de rommelmarkt aan Sint-Jacobs te doen. Ik parkeer de auto aan het woonerf en Marc belt me, hij is met het opruimen van de barruimte bezig. Door de aanhoudende regen hebben we met een vochtprobleem te kampen, de vochtigheidsgraad is hoger dan de voorbije weken en maanden het geval was. Britta verstevigt de ophanging van de tekeningen. Marc reinigt het keukentje. De pils is op. Ik rij naar de Colruyt in Sint-Amandsberg, aan de Dendermondse steenweg, maar die is dicht. Dan via de Ring naar die andere vestiging van Colruyt. Dat neemt ruim een uur, ik ben net op tijd terug, Kelly is de eerste bezoeker. Ze stelt voor om in de dichtsbijzijnde pittatheek wat mondvoorraad bij elkaar te sprokkelen. Guy valt binnen. Hij ziet er niet uit. Heibel met de bovenburen, krapuul, ze maken de hele nacht door lawaai, het hele woonblok heeft er last van. Hij ging bij ze aankloppen, plaatste z'n voet tegen het deurpaneel en werd afgerost, eerst een vuistslag, dan een kopstoot. Inge Braeckman springt binnen, het gesprek komt op het stadsplan.
Nico Sall en Lode Vercamp. Ze hebben een voorkeur voor de grote zaal, net omdat er zo lekker veel reverb is, en stellen op rond de steunbeer. Younis en Zeger vallen later binnen. Het concert begint rond een uur of acht. Veel volk, steengoed concert, ambiance. Younis zingt en slaat met een lepel op een plankje, Vercamp bulkt op z'n cello, Zeger gallopeert in een Arabisch perpetuüm mobile en Nico zit in het zenuwcentrum. Aan de bar nam Carole over. Afspraak met Christophe om het een van volgende dagen over de geplande verbouwingen te hebben. Michel Couturier en Colette zijn van de partij. Michel doet mee aan de tweede editie van Brainbox die midden september eerstkomend van start gaat. Gregory springt binnen. Ook zijn vriendin is van de partij. Ze hadden rond de middag de trein genomen, er was een accident, ze kwamen in lijnbussen terecht en hebben derwijze zowat de hele regio tussen Denderleeuw en Gent ontdekt hoewel daar na 6 uur natuurlijk niet zoveel van te zien was. Ik stel Gregory en Michel aan elkaar voor, met Yannick Franck zijn ze een Brainbox-unit die voor begin 2009 geprogrammeerd staat, drie kunstenaars die een experimenteel en speels discours hebben waarbij het environment een belangrijke rol heeft.
Leen Persoons en Lucie Renneboog hadden vandaag in crox afgesproken. Leen kan niet al te lang blijven, ze moet richting Brussel. Met Lucie komt het gesprek op Brainbox. Intussen kwam vast te staan dat KAMP de tweede editie op gang trekt.
De bezoekersaantallen dikken aan. Geen bobo's. De bobo's voelen zich van nature niet thuis in een rovershol waar theorie geen zak uitmaakt en het mes met de scherpe kant boven tegen het immorele buikje aandrukt.
Britta wou graag met Rob kennismaken, Rob die een maand of twee na zijn project in de kubusruimte tot het crox-team toetrad, begin september moet dat geweest zijn toen Frank zijn plannen voor een reorganisatie van de werking van croxhapox vzw op tafel wierp. 'Who's Rob?', vroeg Britta. Zonder het te beseffen zat ze oog in oog met Rob die een ogenblik eerder had gevraagd of ik kon bevestigen of zijn werk aan de flyer voor het project van Ilse en Els ok was. 'That's Rob,' zeg ik met een hoofdknik, daar zit ie. 'Oh...' zegt ze. Het gesprek komt op de tekst, ze had die eerder doorgestuurd en we hadden de tekst niet gebruikt. 'The theoretical part ain't important,' neuzel ik. Zelf heb ik die tekst niet eens gelezen, het interesseert me geen zak. Theoretiseren over actuele kunst en fabriceren van schijtpapier is van eenzelfde orde, hoewel schijtpapier toch het enorme voordeel heeft dat je er je gat mee afvegen kan.
Stief springt binnen. Hij is net terug uit Amerika, verbleef in Los Angeles waar hij onder andere Brian ontmoette die in hetzelfde kunstencentrum verbleef. ('Hi, didn't we meet before?' zou de een aan de ander gevraagd hebben. 'Yeah, croxhapox last year,' zei de ander.)
Wie zijn er nog. Geert, de vader van Jelle, Stijn Van Dorpe, Guido Schiffer, Fred en Annick, een blauwbenige Delphine, de bloedmooie Laetitia en ettelijke tientallen die ik niet bij naam ken of die er voor het eerst komen, in totaal zo'n honderdvijftig vermoed ik. Geen vrienden en kennissen van Britta, die zouden op zaterdag zo goed als allemaal andere dingen te doen gehad hebben.
Na middernacht dunt het bezoekersaantal uit tot een veertigtal. Er is muziek, er wordt gedronken, de voorraad pils is op.