zondag 6 januari

Veranderingen. Aan de regenpijp rechts achterin crox3 kwam een met balsemhout vervaardigde uitkijkpost. Op de vloer liggen dunne strepen balsemhout, zwarte klemmen en stukjes karton. Aan de andere zijde van het uitgestrekte gebied staan wat recente bouwsels, het is niet helemaal duidelijk of ze al afgewerkt werden. Op enkele ervan kwamen met propellers uitgeruste machines terecht, een verlengkabel doet dienst als elektriciteitscentrale, wat verderop bleef een A4tje slingeren met een catalogus van Bruggen & Wegen en andere bouwsels. Het werkblad zou geen werkblad zijn als het er nog net zo uitzag als dagen eerder. Hier is een brug in aanbouw. Er bevinden zich lege bierflesjes, een halfvolle fles Orangine en een op z'n kop gekeerd flacon ketchup, de blauwe tape (die nog wel een tijdje meegaat), een smalle cutter met een zwart en een bredere en duurderde cutter met een geel handvat. Rechts van het tafelblad (op een stoel? op de grond?) een vracht nog te verwerken BALSA Feinschnitt 1mm. Ergens midden de ruimte staat een VHS Panasonic.
Vandaag was er een afspraak met Grégory, Fondateur principal de l'idée et l'ensemble GM, maar hij is gisteren geweest, hij en de Fransen. We hebben elkaar gemist. Manor Grunewald en een zekere Simon L springen binnen.
In de Onderstraat is best veel volk op straat. Niet iedereen kijkt om naar de ingreep van Pieter De Clercq op huisnummer 26.

Aan Sint-Anna Elias Grootaers en zijn vriendin, ze hebben net Stellet Licht gezien. Ik twijfel tussen Die Falscher, Stellet Licht en The Assassination of Jesse James. Het wordt The Assassination of Jesse James waarvan de volledige titel overigens 'The Assassination of Jesse James by the coward Robert Ford' luidt. In de zaal zitten zo op het eerste zicht vooral jonge mensen. Interessante film. Of 't een meesterwerk is wil ik buiten beschouwing laten. Interessant is dat het na de moord op Jesse James, de film is dan al minstens twee uur bezig, nog een eind doorgaat en de film hierdoor onbevroed een dimensie krijgt die als een uppercut aan het biografische verslag van het laatste levensjaar van Jesse James voorbijschiet. Na de film nestel ik me in het Skoopcafe onder de reproductie van een tekening waarop een avonturier te zien is die zijn paard in een brede en tropische rivier tegen de stroom in naar de nabije oever loodst.
Het café van Studio Skoop is zoals het eind jaren zeventig was, er is weinig veranderd. Het café is nog altijd wat Ben Ter Elst er van gemaakt heeft. Dat Ben Ter Elst uit Nederland kwam en eind jaren zestig Studio Skoop begon, later het Gentse Filmfestival, en dat er met Ben ook altijd wel heibel was, wordt tegenwoordig om een of andere reden verzwegen. In de annalen van het Gentse filmfestival ontbreekt de naam van de persoon waarmee het allemaal begon. In het café van Studio Skoop valt daar voorlopig weinig van te merken. De ingelijste tekeningen en foto's hingen er midden jaren zeventig al en hangen nog altijd op dezelfde plaats. Mifune, de zevende samoeraï, die wel een neutje lust, en die ander, de enige die de raid overleven zal, op de foto met pijl en boog en in de stromende regen. (er is ongetwijfeld een moment geweest dat je niet wist uit welke film die foto vandaan kwam) De still in de gang komt uit Throne of Blood, de Macbeth-adaptatie van Akira Kurosawa, en toont Macbeth (vertolkt door Mifune) op een paard, het is een scene aan het begin van de film.
Twee dames nemen plaats aan het belendende tafeltje onder het tafereel waar begrijpelijkerwijs op een of andere dag in een uitgeholde boomstam Henri Michaux mopperend zal langsvaren, de muskieten en piranhas en slangen en krokodillen en de hitte en die hele santeboetiek van het Braziliaanse regenwoud luidkeels verwensend. Ze hebben zopas 'The Assassination of Jesse James' gezien en zijn nog niet helemaal bekomen van die gebeurtenis.
'Ze konden wel niet anders...,' redeneert een van beide dames. 'Slim zoals hij gedachten lezen kon, zo'n mensenkennis...!'
De andere dame heeft geen hoge pet op van Robert Ford. Ondankbare rol overigens. 'Dat mensen zo kunnen kruipen voor een ander...' Op de zwartwit poster boven de doorgang naar de kleine ruimte achterin zit Humprey Bogart sinds ruim drie decennia met een holle en zware blik voor zich uit te staren. Op mistroostige en troosteloze winteravonden bestelde ik een Calvados en bedacht dat het er niet anders toeging, wat voor de een ontaardt in een lang aanslepende melancholie en een uitzichtloze toestand met onvervangbare uitersten, is voor een ander, simpel als het is, de omkering. In de starende blik kiemt een omkering van tijdstippen.
'Amaai, een goeie, goeie film,' zegt de dame ter rechterzijde.
'En dus,' zegt de ander, 'hij zit in Egypte.' WELKOM staat er op de Ben & Jerry promo-display.
'Die Daniela, die loopt nu rond in Italië. Met Karel.'
'Katrien heeft daar iets over gezegd,' zegt de ander, 'dat het gedaan was.'