dinsdag 9 december

Het wooncomplex heeft drie nummers: 100, 101 en 103. Ik vond een parkeerplaats vlakbij de brug. Het appartement van Paya lokaliseren is andere koek. Ik vergat het huisnummer, het zou 100 maar het zou ook 101 kunnen zijn. 102 ontbreekt. Op het erf tref ik twee bewoners aan. Ze laten de hond uit en maken een praatje. Hebben geen idee wie waar woont, zelf wonen ze er niet, ze hokken elk in een van de aanpalende straten, laten de hond uit.
Hondenbezitters zijn een ras apart. Ze communiceren met elkaar via de hond die ze hebben. Wat anders hebben ze toch niet te vertellen, televisie heeft hen monddood gemaakt. Ze slikken het stompzinnige vermaak, laten een boertje, hebben ook wel zorgen genoeg om zich niet met kritiek op het systeem te moeien. Ze passen in het systeem, hebben zich een hond aangeschaft, communiceren. Het is kostelijk vermaak, de hondjes draaien snuffelend om elkaar heen, tutoyeren het kontje.
De halletjes die op de forelstraat uitgeven, hebben huisnummer 103. Op het woonerf, later, ontmoet ik een dame die naar huisnummer 103 op zoek is.

Radeloos stap ik over het erf. Helemaal bovenin het complex van het blok met huisnummer 100 is een silhouet.
Het silhouet hangt voor het raam, bekijkt me. (de verademing)

Paya und Werner

aperitief: Rotkäppchen
sekt from a town in Eastern Germany, Freyburg
sekt feinster komposition
Vanop het terras is Sint-Anna te zien en de geul van de Schelde. Het voorgerecht is een salade met avocado, stukjes kersttomaat, een vinaigrette, mozarella, basilicum, peterselie en een scheut olijfolie.
Van de hoofdschotel, verneem ik, is de spinazie uit het diepvriesvak. De victoriabaars wordt geserveerd met aardappelpuree. 'Een vis die eigenlijk niet gegeten zou mogen worden,' zegt ze, 'het is ecologisch niet verantwoord.'
Ik bekijk de ecologisch niet verantwoorde vis. Tja. Wat voor saus het is, vraag ik. Een hollandaise, zegt ze. 'Is met kaas?' informeer ik. Nee. Een hollandaise is niet met kaas.
Ik bekijk de victoriabaars. Overbevist. Het zou om een vrij grote vis gaan hoewel daar op het bord weinig van te merken is. Groot, overbevist en goedkoop. Goedkoop en lekker.
Het gesprek komt op Pinchen, op Jelinek - typically Austrian - en Richter waarvan nu in Köln de abstracten te zien zijn.
Waarom Jelinek als een Oostenrijks product getypeerd kan worden: 'they complain all the time about anything.'
Werner, die z'n hele leven in de filmbusiness heeft doorgebracht, is een kenner van Hitchcock. Zijn favoriete Hitchcock is Shadow of a Doubt. Het cijfer twee is een cruciaal element van die film.