zaterdag 20 december

14u. Een eerste bezoeker, stipt, de poort is pas open, hij komt voor TAGMOSIS 2008, het project van Lazara en Eli.
Gisteravond werd beslist om tijdens Gentse Feesten 2009 een zomereditie van TAGMOSIS te organiseren. Daar kan best wat budget voor vrijgemaakt worden, dacht ik.
Na de vroegtijdige bezoeker, die geen aanstalten maakt om een kijkje te nemen in de brainboxruimte, is er eerst lange tijd helemaal niemand. Een van de bestuursleden springt binnen, heeft een set verse ansichts bij met portretten van hijra's. Ik breng het keukentje op orde. Later, rond een uur of vier, Lazara en Eli. Er is al iemand geweest, zeg ik.

Ook de tweede avond van het festival wordt met de nodige zorgvuldigheid voorbereid. Nico en Tine melden zich aan, een ogenblik later Luanda en Bert, Bert van het collectief der Zondagsdenkers. Het programma, avondvullend, is niet als gisteren, verneem ik. Ivan en Antoine zijn weer van de partij maar Eli bijvoorbeeld is niet van plan om een gitaarsolo te doen, Nan-Ping zal er niet bij zijn, Jan evenmin wat meteen betekent dat er vandaag geen dansperformance van Lazara op het programma staat. De voorbereidingen beginnen. Ze zoeken kabels, wat ze nodig hebben - jacks - is er niet, er wordt wat heen en weer getelefoneerd. Younes komt aan de bar zitten en Stefaan springt binnen, hij heeft best zin om zich vanavond met de bar bezig te houden.

We zoeken uit hoe je de werking van croxhapox kort en bondig zou kunnen omschrijven, zonder drie bladzijden overbodige commentaar.
'Detheoretisch,' meent bestuurslid Van Ryssen, dat is wat hem betreft de kern van de manier van werken van croxhapox.
'Een discours,' vul ik aan, 'los van de actuele formalismen.'
'Een brug,' nuanceert Stefaan, 'tussen wat jonge kunstenaars bezighoudt en het gewicht van het gevestigde circuit.'
Hiermee is voorlopig alles gezegd wat we te zeggen hadden, er is werk aan de winkel. Stefaan neemt achter het barmeubel plaats, ik ga een kijkje nemen in de grote zaal. De opkomst valt tegen, het bezoekersaantal bleef steken rond een man of tien. Later op de avond zal het aandikken tot 60 maar daar is voorlopig weinig van te merken. Patrick Delasorte treedt aan en Danny van OFF-off springt binnen. Hij begroet Patrick met een hartelijk 'ah! de gangsters van 't stad!', 'gangsters' op z'n Gents. Met z'n lieftallige echtgenote hadden we niet eerder kennis gemaakt. De kinderen hollen door de grote zaal en verstoppen zich onder het podium. Een jongedame in een felrode mantel (zal blijven tot na het fluitsignaal), Alda (ook vandaag in metramorfose hoewel er nog een film is, iets van een Franse kunstenaar), Caroline (zij zal de acties documenteren aangezien Marc er vandaag niet bij is) en een horde onbekenden. Ook Guy is van de partij. Sofie Van Loo springt binnen.
Lazara (d) en Antoine (basklarinet) beginnen aan de eerste act. Ivan vocaliseert. 'Beetje jaren zeventig he,' merkt Van Ryssen op, met een schuine blik, nadat hij eerder al de vloer had aangeveegd met Geraint Watkins. Guy, kenner van het experimentele genre, hij heeft een vinylcollectie waarmee je crox tot in de verste uithoek had kunnen volhangen, vindt het een interessante set. Lazara: snedig, nerveuze ritmes.
De tweede act is Nico Sall en Younes Zarhoni. Het bezoekersaantal is aangedikt tot vijftig. Ik tel de koppen, 't zijn er vijftig. Tijdens de performance van Nico en Younes springen De Zondagdenkers binnen en Katrien en Sarah, Sarah die voet bij stuk houdt dat ze al eens een crox-project had, wat ik tegenspreek aangezien ik niet eens zou weten waarmee ze dan wel bezig is, tot we ontdekken dat ze die modeshow bedoelt, april 2007. Opletten trouwens met dat collectief der Zondagsdenkers, 't is een zaterdag, uitgeput van het denken op zondag zitten ze van maandag tot zaterdag in contramine met zichzelf in een denkbeeldige vergeetput voor zich uit te staren.
Lisa heeft een blauwe sjaal om en stopt magentarode wollen handschoenen in de mouwen van haar mantel. In de videoruimte is alles klaar voor act III, Luanda van Van Zilverpapier en Bert.
Barcella, Rodemantel en Ivan nestelen zich onder een van de terrasverwarmers. 'He, 't is best gezellig hier,' zegt Rodemantel. Antoine komt er bij zitten. Stefaan, Katrien en Sarah kletsen.

Erwin Vann is in de grote zaal. Hij neemt z'n sax, begint. De drummer, iemand uit Antwerpen, roffelt ostinato. Hij en Vann hebben al wel eens eerder samen gespeeld. Tot in de binnenkamer van het achteroor is geen plaatsje vrij. Erwin Vann is een van de meest experimentele saxen van de Belgische scene. Wat opvalt: hij varieert op een modus, een repetitieve frasering, niet op het thema, er is geen thema. Een modus: de herhaling, het areaal van een schema, de vele variaties.
Juan Benitez sluit de avond af. Muisstil is het, je kan een speld horen vallen.

Voor de lol een top 1 samenstellen.