vrijdag 9 oktober

asfalt >zon

attitude C'est dans la tête. >vestitude

bonfire Naast een 10-tal tekeningen toont Michel Couturier ook een 5-delige filmcyclus, The Bonfire. 1 is Berlijn, 2 is Brussel, 3 is Valencia, 4 is Venetië, 5 is Sofia.
De chronologische volgorde is anders. Brussel is december 2006, Berlijn januari 2007, Sofia is april, Venetië mei 2007, Valencia februari 2008. De films kwamen alle op min of meer zelfde manier tot stand, à l'improviste.
Venice: quatre Italiens, des étudiants ou des gens qui travaillent là.
Valencia: Mister Pink, une espace, des étudiants et la police.
Berlin: un ami qui s'appelle Thibaut De Ruyter, un français de Lille. Tous des français d'ailleurs, par hasard.
A Sofia des employés d'un entreprise et les chiens. A Bruxelles les gens de Complot. >site

dames 1. De loketbediende van een KBC-kantoor in Wondelgem. Een zandkleurige combinatie. Ze glimlacht.
2. Carole. Net als gisteren draagt ze het witte GM-pak van Grégory Decock. We tafelen in Het Gouden Hoofd.
3. Nan-Ping.
4. De uitbaatster van een krantenwinkel, grondgebied Evergem. Ze herinnert me eraan dat De Morgen tegenwoordig 1,10 euro kost.
5. Elizabeth Python. Adorable. Lui aussi.
6. Wondelgem, namiddag, zon, een krijtlijn.

Duccio Duccio? Mais je ne connais pas. (anonyme, début siècle 21 --> siglo XXI)

goud In Het Gouden Hoofd hebben ze vandaag een selder-currysoep op de kaart en gepocheerde lotte met puree en veldsla.
We zitten aan een van de tafeltjes in de ruimte voorin, het tuinterras is dicht. De romige seldersoep is een delicatesse. Vanwaar dat goud, vraag ik aan Carole. Gras op een achtergrond van goud, bomen en bloemen op een achtergrond van goud. En effet, c'est comme la nature même devient divine. Het goud, legt Carole uit, is een mengsel van vernis en pigment. Ze had het ook met bladgoud kunnen doen maar dat is het dus niet, 't is geen bladgoud.

grijs >zon asfalt

les influences 1. Moi, Cézanne = la méthode. Corot = ses tonalités. Soutine = les limites.
2. Carole d'abord Duccio & Fra Angelico, Middeleeuwen, Renaissance. Paul Cézanne. Granach - vraiment, je l'adore - et Titien. Tintoretto moins. Bonnard aussi, Douanier Rousseau, Vuillard moins. Gaat er van uit dat Bonnard zich wel vaker tot herkadreren liet verleiden: het verknippen van een schilderij.
-T'as rien de Max Beckman.
-Beckman? Non.
-Et il n'a pas de Soutine dans ta peinture. En effet, moi, dis je, oui, pour moi Soutine est très important.

over verf (Carole) Je ne suis pas dans les mots. Pour moi c'est plutôt la sensation.

paquebot >site

site A Bruxelles c'est devant l'office d'étrangers au Avenue Albert II. Boven de Ijzerpoort. In Berlijn het Mauerpark, à la limite de Berlin Est Oest. In Valencia onder een brug. On est parti du centre historique. Hier, in Valencia, kregen ze met de flikken te maken. Ze zeiden dat ze het vuurtje niet zelf aangestoken hadden, nieuwsgierigheid dreef hen. A Venice c'est, je sais l'endroit, dit Michel, c'est tout près des ports, le port des paquebots. Paquebot. Tout les mots de la marine, il y en a plein qui vient du Néerlandais.
Sofia: devant le bâtiment d'un centre culturel du Communisme. Maintenant un truc commercial.

toeval Trouwens, eigenlijk is ze toevallig met goud beginnen schilderen.

vestitude vanisme. Vestimentaire gedragscode. Carole maakt een onderscheid tussen allure - l'extérieur - en attitude - attitude, ça c'est dans la tête. De Borremans on pouvait dire qu'il a une belle allure.

vloer Muisgrijs. Carole doet de boordjes, 37m boordjes, ik plusminus 90 vierkante meter vloer. Na de maaltijd in Het Gouden Hoofd moet ze er zo goed als meteen vandoor - les enfants, Jeanne, Ferdinand. Nan-Ping springt binnen, sinds Berlijn hebben we elkaar amper gezien, wat later Marc. De vloer is halverwege. We brengen de hall op orde, recupereren wat meubelstukken.

zand >grijs zon asfalt

zon Het woonerf. Ik sta in het zonlicht. Niemand.

Stemmen. Kinderstemmen. In het gebouw is niemand.
De dag begon met Passaporta en het boek van Hans Theys.

Zon. Het havengebied. Ik zit in een auto. 't Gaat een slakkengangetje.
Vlak voor de Meulestedebrug neem ik linksaf.
De uitleendienst is in de Kapiteinstraat. Ik manoeuvreer, ik stap uit. Zon. Ik sta in het zonlicht op een geasfalteerd terrein.

Asfalt. Ik sta op het geasfalteerde terrein. Vervolgens betreed ik het gebouw, waar ik verwelkomd wordt door iemand met lachend stemgebruik. We praten. Ik praat, hij praat.
In het gehucht voorbij de spooroverweg is een bancomat, verneem ik.
Ik rij naar het gehucht voorbij de spooroverweg. Er is een bancomat. Op de openbare weg schuiven auto's aan. De bomen staan in een plots besef van kleur. Zon.

In het gebouw waar ik beland, zit een dame. Ze wordt betaald om het met mij te hebben over wat ik haar te zeggen heb.
Hier is een principe: zij wordt betaald. Rest de vraag of ik iets te zeggen heb.

Vijf monitoren, 250 euro waarborg, elke monitor in een bekisting van plusminus 1 kubieke meter. Dat in de laadruimte van de Kangoo krijgen. Michel telefoneert me. Hij komt pas tegen een uur of vijf naar Gent.
Dan naar Parys Printing in Evergem. In de Kapiteinstraat fietst een benig dametje, moeizaam duwt ze de trappers, sjokkend schuift ze over het wegdek. Altijd onderweg van huisdeur naar huisdeur, met een versleten rieten boodschappenuier aan het verchroomde en deels roeste stuurwiel. Op een dag wordt ze verpletterd door een vrachtwagen met Poolse nummerplaat. Ik was verblind door het zonlicht, verklaart de chauffeur achteraf. Rond het dametje hebben ze een krijttekening aangebracht.
De bomen aan de grote weg, centrum Evergem, staan in zonnige herfsttooi. Van de Meulestedebrug tot aan het kruispunt, waar ik linksaf moet, vijf kilometer zon in een nerveuze drukte.

De persoon die ik een ogenblik later ontmoet, slaat de handen voor z'n gezicht, getroffen door het pijnlijke besef dat ik helemaal voor niets naar Evergem kwam. Het boek, crox-boek NR. 13, is nog bij de binder. Ik stap in de auto, manoeuvreer de auto over het grind. Zon kleurt een geveltje. Mijn blik valt op een struik met gele bessen.

Ik rij naar het woonerf. In de ruimte achterin is Carole bezig, ze schildert boordjes. De vloer komt in een vochtig en strak zittend muisgrijs. Marc springt binnen.