tape

Tape hebben we ooit gebruikt, ongetwijfeld, om hier of daar, op die plek daar bijvoorbeeld, een lijn of een streep op de muur aan te brengen. Terwijl Lucie er op gegeven ogenblik genoeg van leek te hebben, en ook Sjoerd schoorvoetend afstand nam van het idee dat hij tape gebruiken moest, begon Els er gigantische bolvormen mee te maken. Ze joeg er lucht doorheen tot de transparante tape er als een moleculaire aaneenklitting van cellen begon uit te zien.
Sjoerd had zich er niet druk om gemaakt terwijl Bleus hem al vaker de vraag gesteld had waarom hij toch altijd maar weer tape bleef gebruiken. Die dingen verkleurden, worden dor en bros, je had er niets aan, vond hij. van had zich aanvankelijk geërgerd aan die neiging om overal tape overheen te gaan plakken, tot hij het uiteindelijk zelf begon te doen en wel op zo'n hondsbrutale manier dat hij er Sjoerd ver achter zich mee liet. Van de weersomstuit begon Sjoerd andere materialen te gebruiken. Het idee dat tape een vaststaande waarde had, iets waar geen van beiden ooit afstand van zou kunnen nemen, werd week en kreeg een holle binnenkant tot ze op een dag, ongetwijfeld niet eens zo heel erg lang geleden, tot de vaststelling kwamen dat ze geen van beiden tape gebruikten of in elk geval niet zo vaak meer als vroeger het geval was geweest. Karz had het best interessant gevonden om het verloop van de plassen te gaan indexeren, toen het nog druppelde en spetterde in de zaal voorin, zonder tot een andere vaststelling te komen dan het feit dat er steeds plassen bijkwamen en dat die plassen ook steeds maar groter en natter werden tot ze de hele oppervlakte van de vloer in beslag dreigden te nemen. Na dit project, toen er weer wat anders te doen was, rolde hij de tape zorgvuldig op en verkreeg zo een circulair object, een ding met een diameter van ongeveer 30 centimeter. Net dat ding wilde hij graag tentoonstellen. Onschatbare waarde had het niet. Meer dan een circulaire vorm immers van meters en meters papiertape, tape die door het binnendringende en zich uitbreidende regenwater vochtig en hierdoor onbruikbaar geworden was, was het niet. Toch was het net dat ding dat hij wilde gaan tonen. Anderen gebruikten witte tape om er cryptische tekens of signalen op ruiten mee aan te brengen, wat ze ook met kalk of verf of botermelk hadden kunnen doen. Bruine varianten werden gebruikt om platte dingen mee in te pakken. Honderdduizend kilometer tape hadden ze gebruikt en dat een miljoen keer. Net zo vaak werd het gebruikt om bekabeling mee vast te maken zodat de nieuwsgierigen en onzorgvuldigen er niet over zouden struikelen waarbij het allerminst ondenkbaar was dat ze de hele zooi aan beeld- en geluidsapparatuur mee tegen de vloer trokken of andere dingen omverliepen. Het product werd zo courant gebruikt dat er de hele tijd door nieuwe voorraad hoorde aangeschaft te worden. Vroeg iemand 'is er tape?' dan zeiden we 'nee, de tape is op'. We kochten er wel, we kochten het ding aan zo'n tempo dat het vaak leek alsof Marc helemaal niets anders te doen had dan op z'n bromton te springen en naar de spullenmarkt te rijden. Tape, tape, tape. Want die was op. En als er één ding is waar je heel erg weinig aan hebt: oppe tape. Dus op een dag kocht hij zoveel tape dat z'n verstand er opeens, van het een op het andere moment, stil van stond. Zoveel tape had hij nooit eerder gekocht. We kregen de zaak niet door het deurgat en toen we het toch binnen gekregen hadden, die enorme voorraad tape, gingen we aan de slag. Tape immers kan je voor alles en nog wat gebruiken. We snoerden Van Ryssen de mond en ook op andere oppervlaktes bleek het kleverige sporen na te laten. Powhida had een variant bedacht. Hij tekende de tape. Meer dan een blad papier, een potlood en heel af en toe een gom had hij daarvoor niet nodig. En zo tapeten we en bleven we tape gebruiken, de ene keer dit, de andere keer daar en nog een andere keer om weer een andere reden, de hele dag door, tot we omkwamen van honger en dorst en net zo lang er voorraad is.