Sun, wind and doings. Stuart Lynch at two. In de tuin bestudeer ik een vliegje. Het vliegje strijkt neer op de hondsdraf. Twee stuifmeelkorrels en een zuchtje. He, dag vliegje op het hondsdrafblad. De hondsdraf had ik van Bart cadeau gekregen. Het stijgt op, strijkt neer op een grashalm. He, dag grashalm. Op een van de bladen van de ui zit een slak. De slak is helemaal tot aan de top van de stengel geklommen. Het vliegje stijgt op en strijkt neer op een portie kattenpoep. Het is als met die lui van de N-VA, bedenk ik, regen, zon en wind strijken het zaakje glad. Een van de meest komische oneliners van Van Aelst is dat hij de Turken aanvaardbaar vindt, Walen niet. That's good shit, man, I add mine. Maar het is Bart natuurlijk die de hoeveelheid kakt. En dan verdwijnt het vliegje in het luchtruim en op twee duim van de stengeltop zit een slak.
Svend is gone for half an hour, zegt Lynch, he's expected to be here any minute. Ann vertelt over de rellen van gisteravond. De Turken smeten met flessen. Aan dat debat het N-VA-klerelijerszootje toevoegen, mengen. Kruiden met facho. De Wever heeft niet meer te vertellen dan z'n vette balg.
Ik strijk neer op het woonerf. Stuart is bezig in de zaal voorin.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten