87 Oms. Aan het bord gaat een kilometerlange rit vooraf door met steeneik begroeide rotshoogtes. Het zomert. Céret is vlakbij. Alles wat vlakbij de wegrand staat, is gesnoeid. De geamputeerde takken van de knoestige, met een dikke laag grijsgroen korstmos overdekte stammen tonen het roodbruine hout. Het gaat in haarspeldbochten en aanverwante kronkelingen tot aan het bord dat zich vlak naast een kapel bevindt. Een kasteeltuin domineert het areaal. Aan de voorzijde heeft de kapel een dubbel traliewerk. Het roeste bovenstuk zit vast aan de binnenmuren van de kooi. In de kooi hangt geen halfnaakte en kwijlende Jezus, dit sm-ritueel is voor het meer kerkelijke noorden, hier, in een kooi die voor een olifant net iets te klein is, is een kruisbeeld met een ratatouille van fragmenten die het schaamrood van de gekruisigde verbeelden, afgewerkt met een mode d'emploi die, exemplarisch, achter een hoop dorre bladeren verstopt zit. Een nijptang, een zwaard, een hamer, een koord, muntstukken. Religie is geen vrijblijvend vermaak: spons, strop, zweep. Een vaatdoek toont de geloken blik van de gekruisigde, gracieusement restauré, dat is wat er staat, door Henri Cases. Aan de andere kant van het wegdek is een raampje.
Het huis aan de andere kant van de weg is in een galante woeker van wingerd. Er is een geluid. In de kamer op het eerste stapt iemand naar het raam. Op de hellingen staat steeneik.
In de kapel staan twee plastic potplanten. Een kabel gaat over de kapel. Aan de stam van een conifeer is een plankje getimmerd.
88 Thuir. Wuivende rietkraag, wind. Waar het grondgebied van Thuir begint, eindigt dat van Llupia, vlakbij een groene elektriciteitspaal. Het Llupiaanse voetpad heeft een roze, dat van Thuir een grijze kleur. Ter rechterzijde is een breed fietspad met rijstroken in beide richtingen. Links is een vestiging van LIDL. Op het geasfalteerde parkeerterrein is weinig bedrijvigheid. Twee jochies maken dolle pret. Er is een wat slordig ogende aanplant van coniferen en laagbijdegrondse struikjes. Blauwe hemel met wolktoefjes. Hoog in het blauw is de vinnige streep van een lijnvlucht en een archipel van ijle wolkdampen. Wie de blik een kwartslag rechtsop wendt, merkt nog een bord vlakbij de vlakke, zanderige oever van het wegdek. LEADER PRICE PERPIGNAN staat er, ouvert dimanche matin CÔTES de PORC (een half dozijn naakte, vlezig rode varkenskoteletten op een met zilverpoets opgeblonken grill) 3euro50. En dan nog eens, voor de duidelijkheid: OUVERT DIMANCHE MATIN. Onkruid nestelde zich vlakbij de stoeprand. Er is een straatdeksel. Wat verderop, aan een rondpunt, is de oprit naar een clinique véterinaire.
89 Joch. Het naambord bevindt zich in Carrer de l'escola aan een teennagel van le Canigou. Carrer de l'escola, de schoolstraat, of, letterlijk, straat van de school, straat waar een school staat, een school staat er niet, wel een afvalcontainer, is aangebracht op een met roeste haken aan de zijmuur van een schuur vastgemaakt marmeren bord, een tegenstrijdigheid, of een wat slordige verwantschap desnoods, die niet meteen opvalt. Rechtsboven is een uitloper van de Canigou, een enorme berg, niet de hoogste van de Pyreneëen, die hier in de vallei van Prades en Eus snel boven het landschap uitrijst en waar het naambord staat amper présence heeft. Om de top van de Canigou zit een gestremde schuimkraag. Het naambord staat midden de bocht van een smalle weg bergopwaarts tussen brem en roze oleander. De berm is aangedikt met zanderig grind wat deels op het geasfalteerde wegdek terechtkwam, waar een patroon van reparaties is, hoekig, het asfalt werd open gegooid, later weer dichtgemaakt. Vlak voor het naambord staat een afvalcontainer. Iemand plaatst een emmer op de grond. Het geluid komt uit een tuin die zich ter linkerzijde bevindt. Er is een deels uit baksteen, deels uit rurale steenbrokken opgetrokken pand met groene poorten. Aan de binnenrand van het wegje - in een greppel? een putje? onder een vloertegel? - klatert een stroompje. Het geluid van de emmer is gortdroog. Pok, zegt de emmer. Verderop is een veldje. Dorre grazen steken boven het met steenbrokken verhoogde talud uit.
90 Eus. Korte grasberm met greppel, dorre bladeren, in de greppel is afval, glasscherven, transparante folie, een blikje, en boven de greppel een steile helling met dorre grassen, eikjes, een cactus en struikgewas. Over de vallei schuiven poederlichte wolken, de zon staat hoog in het zenith, het is warm. Linksop is een ravijn. Aan de rand van de diepte staat een huis, iemand is met een muurtje bezig. Linksop steekt de beboste flank van de Canigou hoog boven de vallei uit. Om de top van de berg zit een grijze, kleverige schuimrand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten