Er zaten, als op het strand van een eilandje, luitjes die bier en meisjes die cola en frisdrank dronken.
Een van de meisjes had de groentenlasagne besteld. Ze vroeg beleefd of de groentenlasagna kon.
Midden negentiende eeuw betaalden ze vijf dollar voor een buidelwolf en vijf voor een Tasmaan. Twaalf voor een zwangere Tasmaanse. In Hobart hielden ze de bedragen bij en het op een na laatste skelet.
Ook deze meisjes beantwoorden aan een niet langer in te vullen verwachtingspatroon.
De ruwe verwensingen die ze ooit naar het fraaie kopje geslingerd krijgen, zijn inbegrepen. Het venijn dat ze tegen elke verwachting in opeens produceren. De verwachtingen reiken voorlopig niet verder dan tot het eind van het trimester. Makkelijk in te lossen verzuchtingen, gaaf op een hoopje te vegen. Aan een van de tafels is de maaltijd halverwege, aan een ander pas begonnen en aan weer een ander net afgelopen.
maandag 14 april 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten