wasgoed

Ik staar naar het witte linnen in de machine. Of ik zonder onderbreking langer dan twee minuten naar het spoelen kijken kan, weet ik niet. In de bovenste van beide machines zit het linnen tegen de ruit aangeplakt, in de onderste neemt het de hele tijd door andere vormen aan. Op de display lees ik dat ik nog tien minuten te wachten heb. Ik besef dat dit niet lukt zonder wat anders te doen te hebben. In de turbines waait wit wasgoed. Ik beschik niet over beschuit. De voorraad is op. Door het ronde gat heb ik intussen zo lang naar het witte linnen zitten staren, dat veel van wat ik betekend had kunnen hebben een nieuwe betekenis kreeg. Tien minuten is best veel. In de bovenste turbine plakt het witte linnen tegen het ronde deksel. Een van de machines valt stil met een luide zucht. Het linnen is zo droog dat het als vers meel aanvoelt.