945

945. Stilleven met Acapulco es la playa de moda uit Mexico van Jean & André Camp, blz. 82. Olieverf 41 x 31.
Van 942 doe ik nog een versie. De aanzet van het beslissende dagje voor die tweede versie, net als 942 begin april begonnen, na TXT, de reeks die ik voor Voorkamer maakte, aangekaart in heldere tonen maar toen, begin april, zonder beslissende fase, biedt eenzelfde koloriet als 942, groene omber, German Earth, gemengd wit van Oudt Hollandt en blue indanthrene. Eerst verwijder ik alles wat me hindert aan het onaffe ding en dat doe ik door het koloriet te reduceren tot een eenvoudig licht/donkercontrast. De doorwerking, voel ik, mag voller en kleurrijker dan hoe het liep met 942 en dat biedt volgende pigmenten:
Hooker's groen licht extra van Oudt Hollandt. Een fel baasje dat ook als het met wit geblust wordt een groene toon houdt, wat vooral meespeelt in het kopje. Ook op andere plekken bleef het aan de oppervlakte zichtbaar, vooral in de lichte schaduwtonen van het openliggende boek.
Parchemin van Sennelier, een geelachtig wit, in variërende mengtinten waar onder andere ook groene omber en gemengd wit wat aan toevoegen.
Blue indanthrene, geleidelijk aan overspoeld door andere pigmenten en alleen in pure versie gebruikt, zonder mengtoon. Het kwetsbare ultramarijn en dit zowel in pure vorm (vlek links onderaan) als uitgeloogd met flink veel wit (het tere blauw van de openliggende bladzijden).
Dioxazine mauve van Oudt Hollandt, een stevig pigment waar bedachtzaam mee om te springen is. Refractie-index van zowel ultramarijn als dioxazine mauve zit betrekkelijk hoog. Net als het blue indathrene, in 942 dan, zowel in met een tik wit verhoogde felheid (het paars in de schaduwen van boekenstapel en kopje) als in pure vorm en dan zo donker dat het bijna een zwarttoon wordt.
Rubin lack dunkel. De kaft van het zich onder het openliggende foliant bevindende boek. Een mengtoon, geblust met stil de grain brun en een lik van het parchemin. Benadert overigens de reëele kleur van de kaft van het boek dat teksten, brieven en uitlatingen van Corot bevat, een interessante om maar niet te zeggen verrukkelijke, antiquarische uitgave die Kris Latoir me toegestopt had. Het benadert inderdaad min of meer de reëele kleur van de kaft van het boekje, maar het was niettemin anders gelopen als ik m'n zin gekregen had en de inhoud van de tube karmijn, in de versie die Mussini biedt, op m'n palet gekregen had. Dat lukte niet. Wel lukte het om het dopje los te krijgen, maar de doorgang zat potdicht en bleef potdicht, ook nadat ik het met een oud penseel los gepietst had en wel zo diep dat het penseel centimeters ver in de tube stak. Toen er na herhaalde pogingen geen karmijnrode vinger tevoorschijn kwam, ergens in de tube zat het geblokkeerd, besloot ik, omdat ik het gevecht met de tube die het karmijn bevatte niet op de spits wilde drijven, bijvoorbeeld door de tube doormidden te snijden en van de wonde gretig te gebruiken wat ik hebben wou, om een minder uitgesproken variant te gebruiken. Rubin lack. Kwam evenmin poeslief uit de tube tevoorschijn kruipen. Na gepers waarmee ik weliswaar geen olifant maar misschien wel een buidelrat plat had kunnen knijpen, kroop een drup van het Rubin lack uit de tube, wat voldoende bleek om het platte vlak af te werken.