In een voorwoordje legt Nico uit dat z'n neefjes Nathan en Anton en ook z'n nichtje Stella verzot zijn op de spaghettini della mamma en dat er binnen z'n familie discussie ontstond over welke pasta bij deze saus past. Vorige keer hield ik mij aan het recept, dit keer ga ik lekker knoeien. Op de kippendij na, die ik aan te kopen had en die helaas geen bio-kwaliteit levert (wat ze daarover ook mogen beweren, zoiets proef je), gebruik ik alleen wat ik in de groentenkorf aantref. Dat verandert weinig aan het mooi bruin bakken van de kippendijen, 3 stuks, die ik op smaak breng met versgemalen zwarte peper en zeezout en, zo staat er, regelmatig om te keren heb zodat ze niet aanbranden; wel aan het maken van de saus.
Mama's versie is basic: gesnipperde ui en knoflook fruiten in extra virgin olijfolie en daar, zodra de kippendijen het gewenste kleurtje hebben, die kippendijen, een hoeveelheid tomato passata, een laurierblad en één takje rozemarijn aan toevoegen, waarna alles nog ongeveer 1 uur blijft sudderen.
Aan ui en look evenwel voeg ik volgende ingedriënten toe:
1 courgette, in dunne plakjes gesneden en afgewerkt met zwarte peper
4 wortelen, in brede stukken gesneden en enige tijd gekookt in een met een laurierblad en snuifje zout op smaak gebracht laagje water
een handvol champignons of cantarellen, niet te versnijden
een handvol zwarte, Italiaanse olijven, ontpit en gehalveerd
Aan de tomato passata ten slotte voeg ik een lepel van het wortelkookvocht toe. Een dinsdagse groentenspaghetti met stukjes kip van discutabele kwaliteit, zonder kippenbouillon (heb ik niet), en na het stoofpotje opgesmikkeld te hebben het idee dat Nico het ongetwijfeld bij het rechte eind heeft, mét spaghettini is beter en de groentencocktail, zoveel is duidelijk, heeft het alleen maar troebel gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten